In Australië rijdt men aan de verkeerde kant van de weg, iets wat ook in de taal naar voren komt, want wij Europeanen rijden bijvoorbeeld aan de 'right side of the road'. Dat zegt toch alles? Je went er echter snel aan, dat links rijden. Het is soms even nadenken (vooral als je de enige bent op de weg) en ook het bedienen van de auto gaat iets anders (met de richtingaanwijzer aan de rechterkant van het stuur), maar het wil wel. Er zijn weinig afwijkende regels en over het algemeen rijden de Aussies redelijk normaal. Ze vinden de middelste strook op de snelweg net zo interessant als dat men dat hier vindt en rijden dus veel onnodig in de verkeerde rijstrook, maar zodra je je weinig aantrekt van zowel links als rechts inhalen, rijdt het een stuk relaxter. Rotondes met de klok mee zijn ook een aparte gewaarwording, maar als je het maar lang genoeg doet, wordt alles normaal.
In de zuidoostelijke hoek van Australië is opvallend weinig OV te vinden. Er rijden wel een handvol bussen meermaals per dag, maar dat is het dan ook. Tussen Canberra en de kust ligt geen spoor en als je per spoor naar Melbourne wilt, moet je een ongelooflijk eind omreizen via het noorden. Het credo is hier dan ook weer: Neem het vliegtuig, of ga rijden.
Pas in Bairnsdale kom ik weer spoor tegen. Dat loopt dan ook helemaal naar Melbourne op 270 kilometer afstand en er rijdt ook een handvol treinen per dag; drie ritten. De rit duurt bijna 4 uur en doet de belangrijkste plaatsen langs de lijn aan om uiteindelijk in Melbourne te eindigen op het enorme Southern Cross Station. Maar daarover later meer.
Het station van Bairnsdale is een enkelsporig station met een lieflijk gebouwtje en een redelijk busstation voor de deur. Zoals gebruikelijk in Australië doet het behoorlijk Brits aan. Het stelt niet zo heel veel voor, maar is toch leuk om even te bekijken.
Bairnsdale is ook echt het einde van de spoorlijn. Vroeger liep het nog wel door (op de foto's niet te zien), te zien aan vergaan spoor dat aan de andere kant van de weg ligt te liggen en liep door naar Orbost, een redelijke plaats op een 100 kilometer afstand richting het oosten. In 1987 kwam daar een einde aan.
Het stationsgebouw van Bairnsdale.
Overkapping van latere bouw.
Busstation aan de voorzijde van het station.
Perronzijde van het station.
Het compleet uitgestorven station.
Bordje voor de liefhebber.
Het stationsgebouw van binnen. Ondanks dat het station gesloten was, heb ik met mijn spoornetwerk toch toegang gekregen ().
De wachtruimte. Ziet er toch netjes uit, inclusief open haard (weliswaar niet meer in gebruik). Daar kun je wel even zitten...
Het oogt allemaal erg pittoresk.
Een min of meer vervallen goederenperron. Van het boomstammentransport is per spoor niets meer over.
En zo kom je met een kort bezoekje aan het station toch een heleboel foto's verder. Na de overnachting in Bairnsdale vervolg ik mijn weg langs de kust in de richting van Melbourne. Onderweg kom ik nog in plaatsen waar ooit ook een spoorlijn heeft gelegen, maar waar men er voor gekozen heeft het spoor te vervangen door een sliert asfalt en het als fietsnetwerk te gebruiken, dat vrij populair is onder fietsers. Het wordt dan ook goed onderhouden en ziet er netjes uit.
Via Wilsons Promontory rijd ik naar Melbourne, hoofdstad van de staat Victoria.
In Melbourne heb ik een appartement geboekt voor een week en wel in de hoogste toren van de stad. Op de 52e verdieping bevindt zich het appartement dat uitkijkt op de westzijde van de stad.
En overdag ziet dat er zo uit. Voor de oplettende kijker; ja, dat zijn sporen. Dat grote, grijze en golvende dak linksonder in beeld is het eerder genoemde Melbourne Southern Cross Station. Treinen en metro's komen hier bij elkaar.
Het uitzicht naar links toont onderin beeld de behoorlijk strakke bocht naar links om naar het beroemde Flinders Street Station te komen, eigenlijk het centrale station van de stad.
Genoeg uitzicht vanuit mijn kamer; er is een reden dat ik een week in Melbourne zit.
Van die snelle auto's die over een circuit rijden. Nog in de tijd dat Max Verstappen bij Toro Rosso reed
Ik zal jullie verder niet met de Formule 1 vermoeien, maar ik heb een leuke verjaardag gehad!
Terug naar Melbourne; dé tramstad bij uitstek. Op de achtergrond het beroemde Flinders Street Station.
Zoals gezegd, is Melbourne een tramstad. Het stikt er van de trambanen en door de stad rijden verschillende lijnen. Bij Yarra Trams (vernoemd naar de rivier de Yarra die door de stad stroomt) weten ze ook wat hun pluspunt is en dat hun trams populair zijn. Samen met de regering van de staat is er dan ook besloten om de trams in de binnenstad volledig gratis te maken. Is dat even makkelijk!
Genoeg tramlijnen om uit te kiezen.
Flinders Street Station op de achtergrond.
Voor het evenement van de Formule 1 werd er trouwens een speciale dienstregeling opgezet, waarbij tijdens het raceweekend lijn 36 werd omgetoverd tot Grand Prix-tram. Startend bij Southern Cross en met twee stops; bij Gate 1 en bij Gate 2 van het circuit in het Albert Park. De hele dag reden trams af en aan om racefans naar het circuit te brengen en weer terug. Daarbij werden alle beschikbare trams ingezet; modern en bijna antiek. Een walhalla. Beetje jammer dat ik daar geen foto's van heb genomen... Maar trams zijn trams, toch?
Ook hier hebben ze een OV-Chipkaart, maar die is wel anders dan in Sydney. Hij heet ook anders. En ik weet de naam van deze ook wel te waarderen!
Vanuit Melbourne reis ik af naar Tasmanië. Daar is, naast een aantal buslijnen, erg weinig OV te vinden. Het is er wel uitzonderlijk mooi en ik heb er vreselijk veel foto's gemaakt met geweldige uitzichten, maar het is hier natuurlijk wel een OV-forum. Ééntje dan...
Uitzicht vanaf Marions Lookout.
Nog eentje dan.
Na Tasmanië reis ik af naar Cairns, om daar het Great Barrier Reef te bezoeken. Zowel tijdens een snorkeltrip als tijdens de duikcursus die ik er volg. Water met temperaturen van 30 graden; zalig! En vanuit Cairns reis ik af naar Brisbane. Maar dat is voor een volgende keer...
