Korte columns

[OVE Nieuwsdienst]

22 mei 2012

HILVERSUM - Binnen Hilversum zijn er verschillende spoorwegovergangen. De meeste hebben overwegbomen die dichtgaan als de trein eraan komt. Samen met een hoop geluid en knipperende lampen zou dat toch genoeg waarschuwing moeten zijn om de rest van het verkeer tot stilstand te brengen.

Jarenlang ben ik dagelijks het spoor op de Oosterengweg overgestoken. Dagelijks verbaasde het me wat er gebeurt als de toeters en bellen rinkelen en de bomen zakken.

Zelfs als de boel volledig afgesloten is halen mensen nog de engste trucs uit. Ik keek soms liever de andere kant op dan dat ik de afloop wilde weten. Mensen die nog snel even naar de overkant rennen en onder de net gezakte spoorboom bukken. Fietsers die zigzag nog even gauw naar de overkant gaan, de bomen al dicht. Auto's die snel gas bijgeven als de bellen beginnen te rinkelen. Maar de knal komt niet, het is weer goed gegaan.

[OVE Nieuwsdienst]

Ik heb in de afgelopen jaren een bloedhekel gekregen aan voorlichters en communicatiemedewerkers. Ik dacht eerst dat die van Vodafone het ergste waren, maar bij de afdeling Corporate Communication van NS liegen ze dus gewoon tegen je. Acht keer zeggen dat je bij Nienke een briefje op het bureau legt en dat dan niet doen.

Gisteren kreeg ik een persbericht van NS waarin stond dat het sPooRweNSdag was. Ik vond dat goed nieuws. Sterker: ik stond te popelen om af te reizen. Ik was helemaal lekker gemaakt met teksten als: ‘Tijdens de sPooRweNSdagen vervullen 150 vrijwilligers van NS en ProRail speciale spoorwensen, die op een gewone treindag niet altijd mogelijk zijn. Zoals omroepen op het station, de conducteur helpen met kaartjes knippen of zelf een locomotief rijden.’

[OVE Nieuwsdienst]

Twee dagen geleden schreef ik over Nienke van de afdeling Corporate Communication van NS. Dat ze niet bereikbaar was en zo. Die Nienke blijkt dus een enorme lieverd, twee hartstikke aardige mails van gehad.

Daar stonden andere geluiden tegenover. Een van haar collega’s had zich enorm opgewonden. Daarvoor was tijd want behalve de gebruikelijke vertragingen, de kwestie van een passagier die een conducteur had willen wurgen en de afhandeling van het treinongeluk bij Amsterdam speelde er gisteren niet zo veel.

[OVE Nieuwsdienst]

8 juni 2012

Annemarie Jorritsma is er nog steeds trots op.

Als minister van Verkeer en Waterstaat was zij eind jaren negentig nauw betrokken bij de privatisering van het spoorbedrijf en de opsplitsing in NS Reizigers en ProRail. Ze zou het zo weer doen, zei ze woensdag tegen de parlementaire enquêtecommissie van de Eerste Kamer die de effecten van de privatisering van verschillende openbare nutsbedrijven onderzoekt. Volgens haar zijn de efficiëntie en de service aan de reizigers er enorm op vooruitgegaan.

[OVE Nieuwsdienst]

10 februari 2013

Door de collectieve aard van het spoor te ontkennen, wordt denk­fout op denkfout gestapeld, zegt Thomas von der Dunk. Hij zet er tien op een rij.

De Engelsen beschikken over de unieke eigenschap om zich massaal op te kunnen winden over de goede naam van iemand die al meer dan vijfhonderd jaar dood is. Nu de restanten van zijn gebochelde lijk onder de parkeerplaats van de sociale dienst in Leicester teruggevonden zijn en een hevige strijd is ontbrand of deze katholieke vorst in de inmiddels anglicaanse kathedraal ter stede volgens de katholieke dan wel de anglicaanse liturgie begraven moet worden, pleit The Society of Friends of Richard III met nieuw vuur voor de rehabilitatie van de laatste koning uit het huis York, die door Shakespeare ten onrechte zwart zou zijn gemaakt.

Als zijn grote verdiensten worden geroemd zijn bemoeienis met de boekdrukkunst, het postwezen en de armenzorg - wat dat betreft was die parkeerplaats van de sociale dienst in elk geval een passende plek.

Het postwezen: Richard III stelde een vaste estafettepostdienst in tussen Londen en het noorden van het land. Dat was een belangrijke stap op weg naar de oprichting van Royal Mail in 1516 door Hendrik VIII.

Met die stap van Richard III begon in feite het koninklijke monopolie op de post, dat in de daaropvolgende eeuwen tot een staatsbedrijf transformeer­de. Het is een van de weinige, die zelfs Thatcher in haar doorgeslagen privatiseringsdrang onaange­tast heeft gelaten.