Er tussenuit

[OVE Redactie]

Ook een conducteur heeft wel eens vrij, daarom heb ik een keer een column overgeslagen.

De nationale feesten zijn weer voorbij; Koningsdag en Bevrijdingsdag. Dagen dat Nederland de Koning eert en de bevrijding 70 jaar geleden viert. NS doet op zulke dagen haar uiterste best om de grote groepen mensen van huis naar bestemming te brengen en 's avonds weer terug. De sfeer is over het algemeen goed en gezellig. Maar na een uur of tien 's avonds is het iedere keer weer afwachten wat de combinatie van feesten, drank en hier en daar wat drugs weer op zal leveren. Op Bevrijdingsdag was het druk in de trein, maar gezellig. Op dat soort dagen worden er extra treinen ingezet om iedereen midden in de nacht nog naar huis te brengen, zeker omdat we in Zwolle het grootste Bevrijdingsfestival van Nederland hebben. Zo kom ik om tien over twaalf in Zwolle aan, waar ik de laatste extra trein naar Zutphen mag brengen. Op het perron lopen heel veel beveiligers rond om alles in goede banen te laten leiden. Er stromen de nodige aantallen de trappen van de tijdelijke traverse af, met de nodige bijbehorende vragen.
"Gaat deze trein naar Deventer?" Ja, deze trein gaat naar Deventer. Meteen daarachter de volgende vraag: "Gaat deze trein naar Deventer?" Ja, deze trein gaat naar Deventer. Drie keer raden wat de volgende gaat vragen...

Met het nodige kabaal van schreeuwende jongeren die allemaal uitbundig zijn, hier en daar wat gestamp (want dat is nu eenmaal populair) en een walm waar je op z'n minst licht aangeschoten van raakt, vertrekken we richting Zutphen. Ik breng iedereen volgens plan naar huis en op de stations stappen de reizigers uit om hun weg naar huis te zoeken. Of ze dat allemaal is gelukt durf ik te betwijfelen als ik kijk naar hoe sommigen de grootste moeite hebben de uitgang van het perron te bereiken. In Zutphen maak ik de trein leeg en rijden we terug naar Zwolle. En ondanks dat er ieder jaar extra treinen worden ingezet om iedereen weg te krijgen, zitten er toch ieder jaar weer een handvol op bankjes en in hoekjes verscholen op het station van Zwolle, omdat ze niet meer thuis kunnen komen. Maar of ze zelf nou zo erg in de gaten hebben dat ze op een station zijn, in laveloze toestand..?


De Spoordeelweken zijn ook weer terug van weggeweest: Vele huishoudens hebben een boekje met kortingsbonnen en wat treinkaartjes op de mat gekregen. Mooie en leuke aanbiedingen en ook nog eens goedkoop met de trein, wat wil je nog meer? Dit jaar zijn de voorwaarden nog eens goed duidelijk op alle mogelijke manieren vermeld en ik moet zeggen dat het toch wel scheelt. Je mag nog altijd geen goedkope dagkaarten zoals van Blokker en Kruidvat combineren met een overgangskaartje naar de eerste klas, maar het aantal mensen dat dat toch doet is ten opzichte van eerdere Spoordeelweken zowaar sterk gedaald. Wat niet wil zeggen dat niemand het doet...

Tijdens mijn controle in de eerste klas, kom ik bij een man die alleen reist. Kaartje in orde, op naar de volgende. Maar zodra ik bij de volgende reizigsters bezig ben, vraagt de man om mijn aandacht. Als ik de dames heb gecontroleerd, draai ik me om. De man klaagt over pijn op de borst. Nooit een goed teken. Hij geeft aan bekend te zijn met hartproblemen, hij heeft er zelfs jarenlang medicijnen voor geslikt, maar die heeft hij afgebouwd en heeft hij ook niet bij zich. Ik stel hem wat vragen om erachter te komen of het acuut is of dat het wel meevalt. De dames achteren mij opperen dat het misschien ook komt omdat hij met zijn rug tegen de rijrichting in zit. Omdat de klachten niet heel ernstig zijn, maar de man het hooguit erg benauwd heeft, besluiten we hem op een stoel in de rijrichting te zetten. Op dat moment gaat het al iets beter. Ik spreek met hem en de reiziger die aan de andere kant van het gangpad zit af dat als er iets is, ze aan de noodrem mogen trekken. De man geeft aan dat het al iets beter gaat dan daarvoor en dat hij denkt geen opvang nodig te hebben. Ik vervolg mijn weg en heb constant in mijn achterhoofd dat als er aan de noodrem getrokken wordt, ik meteen in actie moet komen. Maar we rijden zonder problemen het volgende station binnen en ik zie de man rustig aan het perron verlaten. Beter zo, dan anders...

Het is wat dat betreft rustig in de trein de laatste tijd. Op sommige stations zijn de poortjes versneld in gebruik genomen (wat zeker niet alle problemen wegneemt), de berichten in de media over agressie tegen conducteurs helpen ook (alhoewel agressie nog iedere dag voorbij komt, in meer of minder zware mate). Met het mooie weer op komst, stemt dat de reiziger toch een stuk beter gezind. En dat maakt ook de conducteur weer blij!

Mikos, Hoofdconducteur
___________________________________________________________________________
Iedere twee weken verschijnt er een column op ons forum. Lees de eerdere columns . Wil je ook bijdragen als medewerker of juist als reiziger? Neem dan contact met ons op!