OV-Ervaringen.nl

Ik loop naar de trein die ik moet rijden, de Sprinter naar Tiel. Al pratend met de machinist lopen we langs een abri op het perron waar een wat smoezelige man zit. "Mag ik u wat vragen?" Ja, natuurlijk. Hij wil weten wanneer de volgende trein naar Tiel gaat. Ik wijs naar de trein die langs het perron staat en zeg: 'Over vijf minuten.' "En daarna?" Ieder half uur, meneer. Man blij, ik blij. Net voor vertrek meldt Veiligheid&Service zich via de portofoon, ze willen graag mee en controleren. Dat komt goed uit, want ik sta vooraan, zij achteraan, dan kunnen we naar elkaar toe lopen. Na vertrek begin ik mijn controleronde en het valt me op dat dezelfde man die eerder op het bankje zat op het perron vluchtig een uitweg zoekt, omdat mijn collega's van de achterkant aan komen gewandeld. Als hij mij vervolgens ziet, zoekt hij snel een klapstoeltje op en gaat zitten. Als ik dan bij hem kom, vraagt hij poeslief of hij van mij een kaartje kan krijgen naar Houten. Terwijl ik hem die sta te schrijven begint hij erover dat hij de verkeerde medicijnen heeft gekregen waardoor hij zijn benen niet stil kan houden. En terloops voegt hij er nog even aan toe: "Maar ik ben meteen naar je toe gekomen, dat heb je wel gezien, hè?" Liegbeest. Voorzien van een kaartje stapt hij in Houten uit. Veiligheid&Service merkt op dat ze hem weg hadden zien lopen, wat ik bevestig. Triest, dat soort mensen.


Op de terugweg ben ik wederom aan het controleren en tref ik een jongen van een jaar of zeventien. Heel opzichtig slaat hij aan het zoeken naar zijn kaartje, vaak een teken dat ze er geen hebben. En inderdaad: "Ik denk dat ik mijn chipkaart verloren ben." Dat is nou vervelend. Dan schrijf ik wel een kaartje. Dus vraag ik hem naar zijn identiteitsbewijs. Die zegt hij ook niet te hebben. Aangezien we bijna in Utrecht aankomen, vraag ik telefonisch om Veiligheid&Service bij de trein. In de tussentijd vraag ik de jongen om zijn gegevens. Hij geeft me die netjes en bij aankomst in Utrecht staan mijn collega's klaar. Ook zij vragen hem naar zijn identiteitsbewijs en prompt komt er een identiteitskaart uit zijn broekzak. Dus liep hij in eerste instantie te liegen. En daar houd ik niet zo van, dus zeg ik hem een proces-verbaal aan voor het niet tonen van een identiteitsbewijs op eerste vordering. Als ik vervolgens de gegevens controleer die op zijn identiteitskaart staan, blijkt dat hij een andere voornaam heeft opgegeven. En tot overmaat van ramp ook een andere geboortedatum. En dus zeg ik hem ook een proces-verbaal aan voor het opgeven van valse gegevens. Dat is een duur ritje dat hem anders 2,20 gekost had: Een kaartje voor de treinreis van 37,20, een bon voor het niet tonen identiteitsbewijs van 90 euro en een voor het opgeven van valse gegevens van 370 euro. 500 euro voor een ritje van nog geen 5 minuten. Ik denk dat hij de volgende keer wel gewoon een kaartje haalt...

Met de Intercity richting Den Haag kom ik bijna Amsterdam Zuid binnen. De machinist roept me via de portofoon op en meldt dat hij op Zuid eerst even naar de stroomafnemer van het achterste treinstel gaat kijken, want hij krijgt een storingsmelding. Op Zuid kijken we naar de stroomafnemer, het apparaat dat er voor zorgt dat de stroom van de bovenleiding wordt afgenomen waardoor de trein zowel kan rijden als verlicht en verwarmd kan worden. Er zijn geen opvallende dingen aan te zien en de machinist besluit dat er niet zoveel aan de hand zou kunnen zijn en we onze weg kunnen vervolgen. In Den Haag kan een storingsmonteur de zaak verder onder de loep nemen. Het is midden in de middagspits en de machinist wil de reizigers niet te lang ophouden. En dus vertrekken we weer. Maar nog geen kilometer buiten het station van Amsterdam Zuid komen we tot stilstand en roept de machinist via de portofoon op dat er kennelijk wel een ernstig probleem is met de stroomafnemer, want de trein weigert verder te rijden. En dus zal hij de reservestroomafnemer in werking moeten gaan stellen. Gelukkig is iedere trein voorzien van twee stroomafnemers, voor het geval er een defect gaat, zoals in dit geval. Alleen duurt dat wel even, want de machinist moet van de voorkant van de trein naar de achterkant lopen, daar de technische handelingen uitvoeren en vervolgens weer terug naar de voorkant. Dat klinkt vrij simpel, maar het aantal handelingen dat uitgevoerd moet worden is vrij hoog, omdat het hier om hoogspanning gaat en de veiligheid van de machinist voorop staat. Ik meld dat ik de reizigers zal informeren en bied aan hem te helpen als hij iets van me nodig heeft. Hij vraagt of ik de treindienstleider wil informeren over het hoe en wat, omdat hij dan met de trein aan de slag gaat. Dus bel ik de treindienstleider en vertel haar waar we stil staan, waarom we stil staan en hoe lang we verwachten dat het gaat duren. In de tussentijd kunnen er geen treinen rijden van Amsterdam Zuid naar Schiphol. De treindienstleider bedankt me voor de informatie en gaat aan de slag met de geldende protocollen die ingaan bij een defecte trein.
Nadat de machinist alle handelingen heeft verricht en de trein weer vertrekgereed heeft gemaakt, rijden we verder richting Schiphol, waar we met 35 minuten vertraging aankomen. Om te voorkomen dat we de verdere treinenloop met onze vertraging nog meer in de soep zullen gooien, wordt de trein op Schiphol opgeheven en afgerangeerd naar het opstelterrein van Hoofddorp. Het levert een bomvol perron op en een lege trein die wordt weggereden. Soms heb je niet de mogelijkheid om een situatie beter op te lossen.

Gelukkig ben je als conducteur ook niet alleen maar met vervelende situaties bezig. Ik ben op weg met de laatste Intercity van Amersfoort naar Zwolle. Onderweg stopt die nog in Nijkerk en Harderwijk. Ik ben aan het controleren en kom in het voorste rijtuig. Daar zitten drie reizigers, die druk met elkaar bezig zijn. "Meneer, hij is in slaap gevallen en wil weten hoe hij nu nog terug kan komen." De man blijkt in Groningen te zijn ingestapt en onderweg in slaap gevallen te zijn. Nu is hij dus terug op weg richting Zwolle, waar hij helemaal niet naartoe wil. Hij wil graag naar Delft. Hij heeft het geluk dat hij in Nijkerk nog over kan stappen en terug kan richting het westen. Wel een paar uur later; normaal was hij er om 1 uur 's nachts geweest, nu wordt het drie uur later...

Mikos, Hoofdconducteur
___________________________________________________________________________
Iedere twee weken verschijnt er een column op ons forum. Lees de eerdere columns . Wil je ook bijdragen als medewerker of juist als reiziger? Neem dan contact met ons op!