Nieuwe ronde, nieuwe kansen

[OVE Redactie]

Een nieuw jaar is begonnen. Voor de een betekent dat weinig, voor de ander is het het moment om ergens mee te beginnen of ergens mee te stoppen. En ieder jaar weer hoop ik dan stiekem dat er een heleboel mensen zijn die op 1 januari zeggen: "Ik ga het dit jaar allemaal netjes en eerlijk doen." Maar misschien fantaseer ik wel te veel.

Met twee collega's sta ik in Rotterdam bij de Intercity richting Utrecht. We maken een werkverdeling en splitsen ons op. Samen met de ene collega begin ik achteraan de trein. De eerste reiziger die ik controleer heeft geen kaartje en wil er graag een bij me kopen. Terwijl ik hem sta te schrijven komt mijn collega me tegemoet. Hij heeft een aantal personen weg zien lopen en wijst me op de twee heren op het eerstvolgende balkon. Als we op het balkon aankomen hebben ze allebei inderdaad geen kaartje. Dus ook zij krijgen een handgeschreven vervoerbewijs. Als we onze controle vervolgen komen we op het voorste balkon het drietal tegen dat voor ons weg liep. En inderdaad, geen van allen heeft een kaartje. Een van hen heeft ook nog eens geen identificatie op zak en dus roepen we de collega's van Veiligheid&Service op. We dragen de jongeman over, waarna de andere twee ook uitstappen. Dat zijn zes uitstellen in één treinstel. De collega op het voorste treinstel heeft er ook een staan schrijven en dat maakt het totaal op de eerste dag van het jaar in deze ene trein zeven reizigers zonder vervoerbewijs. Mijn ideaalbeeld is dus weer eens een zeepbel gebleken.


Met een late Sprinter ben ik op weg van Amsterdam naar Amersfoort. Bij binnenkomst van Amsterdam ontvang ik op mijn Railpocket een bericht: er is een verstoring bij Weesp. Het zou gaan om een gestrande trein, maar er is verder geen sprake van vertraging of treinen die uitvallen. Gelukkig maar, want ik wil ook graag richting huis. Het gaat allemaal voorspoedig, tot net voor Weesp, waar we tot stilstand komen. Dan bekruipt je toch altijd het gevoel dat het nog wel eens fout zou kunnen gaan. De machinist probeert contact te krijgen met de treindienstleider, maar dat wil niet lukken. Achteraf blijkt dat de treindienstleider druk aan het telefoneren was met de politie. Nadat ik de reizigers heb geïnformeerd dat we niet precies weten waarom we stilstaan, ga ik ook eens een rondje bellen. Het blijkt dat er een verdacht pakketje gevonden is in de betreffende trein en dat de politie nog geen terugkoppeling heeft gegeven en er daarom nogal wat onduidelijkheid is. Zodra ik de telefoon ophang, laat de machinist weten dat hij in de tussentijd de treindienstleider heeft gesproken en dat we onze weg weer mogen vervolgen. Er zit echter wel een kanttekening aan: De trein waar het om gaat staat op ons spoor en vanaf de plek waar we staan kunnen we niet anders naar het perron komen, dus gaan we zonder te stoppen in Weesp in één keer door naar Naarden-Bussum. Dus dat roep ik dan maar om. Onderweg naar Naarden-Bussum heb ik even de tijd om op te zoeken welke trein de reizigers als eerste terug kunnen nemen, zodat ik dat voor aankomst in Naarden om kan roepen. Vanuit de trein hoor ik, opvallend genoeg, geen enkele negatieve toon en de reizigers stappen allemaal rustig over. Snel vervolgen wij onze weg, om op tijd in Amersfoort aan te komen.

Niets bij het spoor gebeurt zonder reden. En eigenlijk ook niet zonder overleg. Zoals wel vaker uit mijn columns is gebleken is een dienstkaartje een rode draad door je dienst, waar door allerlei omstandigheden van afgeweken kan worden. Zo was er recent een aanrijding met een auto bij Putten waardoor de treindienst zwaar verstoord raakte. De hele avond reden er geen treinen tussen Amersfoort en Zwolle. Daarmee raakt ook de personeelsdienst in chaos, want conducteurs en machinisten zitten niet op de goede trein en vaak ineens ook niet meer in de goede hoek van het land. Zo werd ik gebeld of ik in plaats van naar Hengelo en dan naar Zwolle nog een keer naar Apeldoorn wilde, want daarvoor was geen conducteur beschikbaar omdat die door de verstoring heel ergens anders was. Dat hield wel in dat ik in Apeldoorn over moest stappen, iets wat normaal volgens de werkafspraken niet mag. Daardoor kom je ook op treinen waar je normaal niet op zit en werk je met collega's die je anders niet tegen zou zijn gekomen die dienst. Het zorgt ervoor dat ik met de Zutphense machiniste bij kan kletsen die ik al een hele tijd niet heb gezien en ook nog even wat tijd door kan brengen met de Enschede conducteur die altijd vol verhalen zit. Waar een verstoring voor reizigers soms lastig kan zijn en vervelend uit kan pakken, kan het als treinpersoneel nog wel eens gunstig uitpakken. Dat geeft wat franje aan het werk.

Een mooi begin van het nieuwe jaar. Ik ben benieuwd wat het nog meer in petto heeft!

Mikos, Hoofdconducteur
___________________________________________________________________________
Iedere twee weken verschijnt er een column op ons forum. Lees de eerdere columns . Wil je ook bijdragen als medewerker of juist als reiziger? Neem dan contact met ons op!