Balans opmaken

[OVE Redactie]

Het einde van het jaar is ons op een paar dagen na genaderd. Iedereen kan voor zichzelf de balans opmaken hoe het jaar 2014 is geweest en wat er al dan niet anders gedaan moet worden om van 2015 een topjaar te maken. De Kerstdagen zijn voorbij, de eerste winterse sneeuw is gevallen en het wordt tijd om het jaar af te sluiten.

Ik sta in Amsterdam met de Intercity te wachten om naar Den Helder te gaan. Het duurt even voor we mogen vertrekken, want de trein naar Enkhuizen vertrekt te laat voor ons uit. Als we eenmaal vertrokken zijn gaat het snel. Maar net voor Uitgeest komen we achter een iets vertraagde Sprinter te zitten en uiteindelijk komen we met 5 minuten vertraging aan te Alkmaar. In Alkmaar wordt het achterste treindeel gesplitst van het voorste, want alleen het voorste stel zal naar Den Helder gaan. In Alkmaar moet ik een sleutelkastje bedienen om de overweg te laten sluiten, en zodra iedereen is ingestapt en het achterste treindeel gesplist is, sluit ik de deuren. We rijden 10 meter, waarna de machinist de trein abrupt weer stil zet. Meestal geen goed teken. Via de portofoon roept hij me op: "Deur 23 heeft een storing en moet worden afgesloten, anders kunnen we niet verder." Duidelijk. Deur 23 is toevallig direct achter de machinist, dus zodra ik bij hem ben heeft hij de deur al afgesloten. We kunnen weer weg, maar we zijn ondertussen wel 10 minuten te laat. Dat betekent dat we vanaf Schagen in de problemen komen, want vanaf daar is het richting Den Helder enkel spoor, dus moeten we in Schagen wachten op de tegentrein en zo komen we 15 minuten te laat in Den Helder aan. En er valt simpelweg niets aan te doen.


Met de Sprinter ben ik onderweg naar Leeuwarden. Het is vrij rustig, maar in Grou-Jirnsum stapt er toch nog een handvol reizigers in. Ik begin mijn controleronde en meteen komt één van de jongens die achteraan is ingestapt naar me toe; hij heeft geen kaartje kunnen kopen, omdat de automaat raar gedaan zou hebben. Ik stel hem voor alvast helemaal naar voren te lopen, want dan heb ik de mogelijkheid om te kijken of er meer reizigers zijn die in Grou problemen hebben gehad met de automaat. Maar die kom ik niet tegen. Toevallig heb ik Veiligheid&Service mee op de trein en een van hen loopt met me mee naar voren en knoopt daar een gesprekje aan met de jongen. De jongen geeft aan dat hij eigenlijk een abonnement heeft, maar dat hij die is kwijt geraakt. De collega vraagt me of ik het goed vind dat hij met zijn collega's overlegt of ze de jongen misschien kennen. Ik vind het prima. In Leeuwarden aangekomen nemen ze het van me over, zodat ik tijd heb om even naar het verblijf te gaan. Als ik een kwartier later een van de collega's weer tegenkom vraag ik hem hoe het is afgelopen. De jongen gaf in eerste instantie een vals adres op, daarna bleek dat hij helemaal geen abonnement had en hebben ze hem een boete uitgeschreven. Een van de collega's herkende de jongen, want hij had hem al wel eens eerder een bon uitgeschreven. Daar had de jongen dus mooi pech.

Dan nog een voorbeeld uit het boekje. Reizigers komen wel eens boos aan mij vragen hoe dat een bepaalde situatie in hemelsnaam heeft kunnen ontstaan en waarom we er niks aan gedaan hebben. Mensen denken namelijk vaak dat ik als conducteur of mijn machinist enorm veel invloed hebben, terwijl dat eigenlijk vies tegenvalt. Ik sta in Utrecht om met de Intercity naar Amersfoort Schothorst te gaan. De trein komt op tijd binnen, de reizigers stappen uit en de nieuwe weer in, de machinist gaat op zijn plaats zitten en op vertrektijd zijn we er helemaal klaar voor. Alleen het sein blijft rood, dus we kunnen niet weg. De machinist belt de treindienstleider, die antwoordt dat er nog een goederentrein voor ons uit moet. Okay... Dus vertrekken we twee minuten te laat. Wat er niet bij verteld wordt is dat die goederentrein naar Amersfoort zal rijden, dus hebben we er de hele weg naar Amersfoort last van. Ik heb de trein gecontroleerd en heb een aantal kaartjes richting Enschede gezien, maar ook een aardig aantal mensen dat me vraagt of ze de aansluiting in Amersfoort richting Enschede wel gaan halen. Ik beloof ze niks, maar ik bel wel. Er wordt me beloofd dat ze er mee bezig gaan. Het laatste stuk voor Amersfoort schiet het helemaal niet op, want dan moet de lange goederentrein op lage snelheid door de wissels om tot stilstand te komen, dus dat duurt erg lang. Ik bel om te vragen of ze al een antwoord hebben. Op dat moment staat de trein naar Enschede nog op ons te wachten, al vier minuten te laat. Als ik de Coördinator aan de lijn krijg, zegt hij letterlijk: "Het is momenteel wat getouwtrek, de treindienstleider wil dat de trein vertrekt en wij proberen dat tegen te houden." Dan hoor ik op de achtergrond dat er via een portofoon wordt medegedeeld dat de treindienstleider de trein gesommeerd heeft om te vertrekken. En dat een halve minuut voordat wij langs het perron rijden. Zo mist iedereen de aansluiting. Ligt dat aan de machinist? Ligt dat aan mij? De Coördinator? De procesleider op het perron? Aan het personeel van de andere trein? Nee, dat ligt aan de treindienstleider. Die bepaald namelijk wat er op het spoor gebeurd. En helaas niet het treinpersoneel zelf.

Mooi op tijd rijden we met een Intercity richting Rotterdam het station van Utrecht Centraal binnen. Maar midden in de wisselstraat komen we met trein plotseling tot stilstand. "Ik heb geen idee." zegt de machinist aan mij via de portofoon. Da's fraai. Hij oppert dat er dan misschien aan de noodrem getrokken is, want de remmen willen niet meer lossen. En dus moet ik de hele trein door om te zien of en zo ja, waar er aan de noodrem getrokken is. Het voorste treinstel heb ik helemaal nagekeken en ik tref de machinist. Als het niet in het voorste treinstel is... Dus klimmen we de trein uit en lopen we samen door het achterste treinstel. Halverwege staat er een allochtone familie en toevallig boven de jonge dochter hangt de bediende noodrem. Als ik vraag hoe het zit, geeft de vader in gebrekkig Engels het antwoord dat het een ongelukje was. Maar dan wel een ongelukje dat zeven minuten vertraging oplevert en een hoop reizigers de aansluiting kost. Zo zie je maar weer; op lang niet alles heb je als treinpersoneel invloed.

Er werd me gevraagd hoe het is om met de Kerstdagen te moeten werken. Afgezien van het feit dat ik met Kerst zelf niet zoveel heb, maakt het me allemaal niet zo heel veel uit. Het zijn vaak de rustigste dagen van het jaar. Vooral op eerste Kerstdag zit er bijna niemand in de trein. Op tweede Kerstdag is het vaak iets drukker. 'Mooi makkelijk dus', was de conclusie van mijn gesprekspartner. Nou, dat zal je tegenvallen. Want ook op dit soort dagen zijn er een heleboel mensen die menen voor niks mee te mogen. En aangezien het wat rustiger is in de trein, tref je ze ook eerder. En dan komt altijd die mooie smoes weer naar boven: "Maar, het is toch Kerst? Waar is die Kerstgedachte?" Nou, niet bij jou gratis mee laten reizen. Deze Kerstdagen hebben we weer overleefd. Jullie ook?

Ik wens iedereen alvast een heel mooi 2015 toe! En wees ook volgend jaar lief voor de conducteur!

Mikos, Hoofdconducteur
___________________________________________________________________________
Iedere twee weken verschijnt er een column op ons forum. Lees de eerdere columns . Wil je ook bijdragen als medewerker of juist als reiziger? Neem dan contact met ons op!