Einde van het jaar

[OVE Redactie]

Het einde van het jaar is in zicht, de feestdagen staan voor de deur en de weersomstandigheden veranderen met de dag. Sneeuw is er nog niet gevallen, maar de nodige gladheid op het spoor is al ontstaan door miezerbuien. Treinen hebben moeite met op gang komen en machinisten remmen eerder af om te voorkomen dat ze een station waar gestopt moet worden voorbij glijden. Als conducteur kun je in deze periode weinig anders doen dan ervoor zorgen dat een trein zo punctueel mogelijk vertrekt door op tijd de deuren te sluiten. Dan maar niet wachten op die ene reiziger die er op het allerlaatste moment nog aan komt gerend.

Maar niet alleen de weersomstandigheden of de reizigers kunnen voor vertraging zorgen. Zo ging ik met de Intercity van Utrecht naar Leeuwarden. Vanwege werkzaamheden waren er een hoop reizigers die via Zwolle naar het oosten moesten omreizen, dus de trein was goed gevuld. In Zwolle stapten de meeste reizigers uit of over en dus werd het achterste treinstel van de twee dubbeldekkers afgekoppeld en afgerangeerd. Nadat ik de deuren heb gesloten trekt de trein alleen niet heel snel op, komt eigenlijk niet van zijn plek. Het duurt even, maar dan rijden we ook. Als ik met mijn collega de trein heb gecontroleerd, nemen we even een kijkje bij de machinist om hem te vragen wat daar de reden van is. "Die zesjes trekken voor geen meter op," is zijn reactie. Duidelijk. We wandelen weer naar achter en zodra we in het achterste rijtuig zijn ruik ik een aparte geur, alsof er iets op de verwarming ligt en heel erg heet is geworden. Misschien een blad dat in de verwarming terecht is gekomen. Maar als we vervolgens in Heerenveen bij de achterste deur uitstappen, begrijp ik in één klap waar die geur vandaan komt: De remmen. Ik vraag de machinist of hij de trein geremd heeft staan. "Nee, hoezo?" De remmen van het achterste rijtuig laten zien dat ze wel degelijk geremd staan. Na het splitsen zijn de remmen van het achterste rijtuig niet meer los gekomen en hebben de hele weg van Zwolle naar Heerenveen geremd. De machinist voert wat handelingen uit en de remmen lossen. Met een paar minuten vertraging rijden we verder naar Leeuwarden, zonder horten of stoten. De reizigers halen hun overstap en de storingsmonteur neemt een kijkje bij de trein, maar kan niks vinden wat duidt op een probleem. Een half uur later krijgen we dezelfde trein weer mee terug richting Zwolle.


Tijdens het controleren op de terugweg kom ik een jongen tegen die me een persoonlijke OV-Chipkaart geeft met een foto van iemand waar hij wel wat van weg heeft, maar die overduidelijk niet van hem is. En ook de geboortedatum op de kaart ligt een heel stuk verder weg dan die van hemzelf. Als ik hem daar naar vraag, zegt hij dat het de kaart van zijn vader is. Als ik de kaart intrek en hem een nieuwe uitschrijf, is hij daar niet blij mee: "Maar dat doe ik al een hele tijd zo. En het is toch mijn geld dat ik er op zet?" Kennelijk is het heel gewoon om op andermans kaart te reizen...

Maar ook de infrastructuur kan problemen veroorzaken. Bij Gouda is er een sein- en wisselstoring, waardoor er geen treinverkeer mogelijk is tussen Zoetermeer, Nieuwerkerk aan de IJssel en Waddinxveen vanuit Gouda. Ik sta in Den Haag en ondanks dat ik weet dat mijn trein richting Utrecht niet zal rijden, loop ik toch naar het perron. Ik bel met de bijsturing, die me weet te vertellen dat mijn trein inderdaad niet zal rijden en hij vraagt me of ik voorlopig beschikbaar wil blijven in Den Haag. Ik sta op het perron midden in de spits vele reizigers te woord die richting Gouda willen of naar Utrecht. Tien minuten later word ik gebeld door de Bijsturing of ik richting Zwolle wil reizen, want ze hebben me daar nodig. Prima. De trein richting Leeuwarden is vrij vol en ik meld me bij de conducteur. Ik spreek af dat ik achterin plaats neem en onderweg omroep, dan zorgt hij voor het vertrekproces en zodra er ruimte is om te controleren laat hij dat weten. We zijn Den Haag nog niet uit of de Bijsturing belt me op om te vragen of ik in Leiden over wil stappen op de trein naar Utrecht, want daar mist nog een tweede conducteur. Nadat ik heb omgeroepen dat we in Leiden aankomen meld ik dat bij de conducteur, die me laat weten dat er ook nog een blinde mevrouw met een rode jas die kant op moet, of ik haar in de gaten wil houden. Nog voordat ik bij het midden van de trein ben heeft hij de vrouw al gevonden en ik neem haar aan mijn arm mee naar de trein richting Utrecht. Trap op, trap af en ik kom bij de trein naar Utrecht. De collega staat aan de achterkant en ik meld dat ik de vrouw ergens vooraan in de trein wil neerzetten. Terwijl ik richting de voorkant loop, realiseer ik me dat heel Utrecht met deze trein mee wil en de trein al helemaal vol staat. Reizigers proppen zich tussen de vele anderen en tot aan de balkons staat het propvol. Waar ga ik die blinde mevrouw laten? Maar als ik helemaal vooraan kom zie ik nog één plekje in de eerste klas, waar ik de vrouw neerzet. Niet lang daarna vult ook de voorkant zich helemaal op en als er echt niemand meer bij kan, is het ook vertrektijd. Gelukkig hebben we een zesdelige dubbeldekker bij ons, zodat iedereen mee kan. Maar vraag niet hoe. Onderweg lopen we wat vertraging op doordat iedereen de mogelijkheid moet hebben om uit te stappen, maar ook om de mensen op de perrons de mogelijkheid te geven in te stappen. Uiteindelijk kan iedereen mee en komen we met een vertraging van vier minuten aan in Utrecht. De trein stroomt helemaal leeg en iedereen zoekt zijn weg richting huis. Ik heb even pauze en mag daarna mijn eigen dienstkaartje weer oppakken; van die storing heb ik geen last meer.

Ik sta in Utrecht om de sprinter naar Zwolle te rijden. Er is een kleine deurstoring in één van de rijtuigen en die storing bel ik door. Ondertussen komen de collega's van Veiligheid&Service naast me staan. Ze willen met me mee naar Amersfoort en de trein controleren. We spreken af dat zij achteraan beginnen en ik vooraan. Tijdens de controle kom ik bij een jongen die me een persoonlijke OV-Chipkaart geeft, waarvan het middelste gedeelte helemaal weggevaagd is; de foto is niet te zien en de persoonlijke gegevens ook niet. Ik vraag hem of hij een identiteitskaart heeft, maar die zegt hij niet te hebben. Gelukkig zijn mijn collega's van V&S in de buurt en kunnen zij met de jongen op het station van Bilthoven uitstappen. Dan blijkt hij wel een paspoort bij zich te hebben, maar dat is van de jongen met wie hij samen reist. De vraagtekens in mijn ogen worden alleen maar groter, maar ik moet verder, dus ik draag de jongen over aan mijn collega's. Hoe het afgelopen is? Geen idee. Maar ik weet wel dat die OV-Chipkaart niet meer in omloop is.

Iedereen fijne feestdagen toegewenst en wees lief voor de conducteur als je tijdens de feestdagen met de trein reist!

Mikos, Hoofdconducteur
___________________________________________________________________________
Iedere twee weken verschijnt er een column op ons forum. Lees de eerdere columns . Wil je ook bijdragen als medewerker of juist als reiziger? Neem dan contact met ons op!