Aantrekkingskracht
Geplaatst: Ma 01 Dec 2014 11:13Als conducteur ben je afhankelijk van de situatie waarin je beland. Bewapend met een dienstkaartje stap je de wijde wereld van de spoorwegen in. Soms is het een te kleine trein die wordt ingezet, dan een sein dat niet doet wat het moet doen, een overweg waar een probleem mee is, een reiziger die moeilijk doet over een kaartje en soms, heel soms komt het echt van buitenaf.
Ik heb me in dienst gemeld en ik wist eigenlijk al dat er een verstoring was; een vrachtwagen met grijparm heeft bij Ermelo de bovenleiding naar beneden getrokken. De dienstregeling is dus aangepast en de Bijsturing heeft zijn best gedaan er iets werkbaars van te maken. In plaats van met de Sprinter naar Utrecht mag ik tot aan Nunspeet om daar weer terug te keren naar Zwolle. Kort voor aankomst in Nunspeet roep ik nog een keer om dat er bussen rijden. Maar nergens in de informatie die ik heb gekregen wordt vermeld waar de bussen vandaan zullen vertrekken, dus roep ik dat ook niet om. De reizigers stappen allemaal uit en lopen naar de gereedstaande bussen. Die vertrekken, anders dan bij geplande werkzaamheden, vanaf de voorzijde van het station. Ik spreek met de aanwezige coördinator en die legt uit dat de andere plek slecht te bereiken is vanwege werkzaamheden aan de weg. Ik onthoud dat, want ik heb al gezien dat ik later op de avond nog een keer naar Nunspeet moet. Als ik een paar uur later weer in Nunspeet aankom, kan ik het de reizigers dus wel vertellen. Op de terugweg word ik gebeld dat een reiziger zijn telefoon op een tafeltje heeft laten liggen in mijn trein. Ik loop een ronde door de hele trein om daar naar te zoeken, maar dat levert helaas niks op. De dag erna krijg ik van degene die heeft gebeld te horen dat een reiziger de telefoon gevonden had en die inmiddels weer bij de rechtmatige eigenaar terug is.
Met de Intercity ben ik onderweg richting Roosendaal. Als we in Den Bosch aankomen, stappen er afzonderlijk van elkaar drie reizigers op me af om iets te melden. "Er is daar een vrouw, die doet heel agressief naar anderen. Het lijkt wel alsof ze drugs op heeft." Ik besluit Veiligheid&Service te vragen om assistentie, in de tussentijd gaan mijn collega en ik kijken wat er precies aan de hand is. De reizigers wijzen de vrouw aan, die half op het balkon, half in de toiletruimte staat. Mijn collega spreekt haar aan en als ze naar hem kijkt heeft ze inderdaad opvallend grote ogen. Ze blijkt netjes een kaartje te hebben en naar Tilburg te willen. Tegen mijn collega doet ze licht agressief en ze begint over de piepjes van de OV-Chipkaartpaaltjes en roept daar wat ziektes bij. Als Veiligheid&Service erbij komt, vragen zij de vrouw om uit te stappen. Als ze eenmaal de trein uit is, begint ze erbij te huilen: "Maar ik moet naar Tilburg!" Aangezien ze de trein uit is, kunnen wij verder en handelen onze collega's het verder af.
Als we Tilburg uit rijden, komt er een jongen aanwandelen met een Vikingmuts op zijn hoofd en een houten bezem in zijn hand. Hij spreekt mij aan: "Ja, nou, ik ben dus de trein aan het vegen..." Ik vraag hem waar dat goed voor is, zijn antwoord is simpel: "Voor de ontgroening. En nu heb ik dus een handtekening nodig om te bewijzen dat ik het echt heb gedaan." Ik schiet in de lach en neem het papier aan. Een aantal reizigers hebben al een handtekening gezet en ik teken het papier ook. Met een stempel van mijn tang is het helemaal echt en de jongen gaat tevreden weer verder. Maar net voor hij weg loopt, zeg ik nog: "En wel goed je best doen, hè!" Mijn collega kijkt me daarna aan en mompelt: "Trekken wij het aan, ofzo?"
Als ik een paar uur later weer in Den Bosch ben, loop ik toevallig de collega van Veiligheid&Service tegen het lijf. Ik vraag hem wat er nou precies met die vrouw die ze eerder bij ons uit de trein hebben gehaald aan de hand was. "Nou, toen jullie weg gingen, stond ze te huilen. Daarna heb ik gevraagd of ze medicijnen gebruikt, ze zei van wel. Toen ik vroeg waarvoor, was het antwoord ADHD en een beetje autisme. Toen ik vroeg of ze die bij zich had en er een wilde nemen, deed ze dat meteen en daarna werd ze in een klap helemaal rustig. Toen konden we haar zo in de volgende trein naar Tilburg zetten." Een duidelijk verhaal; mevrouw was vergeten haar pilletje te nemen. Wat dat wel niet voor gevolgen kan hebben...
Ik ben onderweg met de Intercity van Den Haag naar Venlo. Tijdens mijn controleronde tref ik een man die met zijn arm op het tafeltje zit en geestelijk niet heel erg aanwezig is. Een keer op zijn schouder tikken is niet voldoende, zijn arm optillen heeft wat meer resultaat. "Ik wil graag even je kaartje zien," zeg ik hem. Het duurt even voor hij reageert, dus terwijl ik de reiziger aan de overzijde van het gangpad aan het controleren ben, hoor ik achter me: "Hoe lang dan?" Ik kan een glimlach niet onderdrukken. "Nou, totdat ik hem gecontroleerd heb." Als ik me omdraai, is hij echter alweer van de wereld. Dus als ik hem dan nog eens op zijn schouder tik, veert hij weer op. Je ziet hem denken: Ohja, kaartje. Hij begint in zijn zakken te voelen en meldt heel droog: "Ik denk dat ik die niet bij me heb." Aha, heb je wel een identiteitsbewijs bij je dan? Ja, die had hij wel. Ik schrijf hem een kaartje uit en vraag hem waar hij naartoe moet. "Eindhoven." Als ik hem het kaartje afgeef, zeg ik nog tegen hem: "Blijf een beetje wakker, anders sta je straks in Venlo." Hij mompelt nog wat en ik ga verder. Als we vervolgens in Eindhoven aankomen, komt er een jongen van boven aangelopen: "Hij slaapt nog, hoor..." Dus loop ik naar boven, rammel nog een keer aan zijn schouder en meld hem dat het zover is. Het duurt even -"Mijn voet slaapt..."-, maar ik krijg hem de trein uit. Als er niemand op hem zou letten, dan zou hij nu denk ik nog in de trein zitten. Wat hij allemaal precies op had durf ik niet te zeggen, maar het is maar goed dat er mensen om hem heen zijn die hem in de gaten houden.
Met de Intercity richting Zwolle vertrek ik met mijn collega's uit Den Bosch. Ik controleer de voorzijde van de trein en tref een Syrische jongen. Hij heeft een NS-abonnement, maar is volgens mijn Railpocket niet ingecheckt. Ik kijk iets verder en zie dat zijn laatste handeling een check out is geweest, terwijl de handeling daarvóór ook een check out is geweest. Ik vraag hem waar hij vandaan komt en in zijn beste Nederlands legt hij uit dat hij uit België is gekomen met de trein. Hij laat zijn kaartje van Brussel naar Roosendaal zien. Er gaat me een lichtje branden wat er gebeurd kan zijn. Als ik hem vraag wat hij heeft gedaan, bevestigt hij mijn vermoedens: Hij is de trein uitgestapt, is naar het poortje gegaan om daar netjes in te checken en is naar de trein gelopen richting Zwolle. Wat veel mensen niet weten, is dat de poortjes een binnen- en een buitenkant hebben. Dus met een tekening heb ik hem geprobeerd duidelijk te maken dat hij in Roosendaal eerst door het poortje moet zonder de kaart te gebruiken en dan aan de straatzijde in te checken. Als je aan de perronzijde de kaart namelijk voor de lezer houdt, zal het poortje je altijd uitchecken. En dat kost je, afhankelijk van het soort kaart dat je gebruikt, 10 of 20 euro. Omdat hij nog helemaal naar Almelo moet en ik zie dat hij duidelijk zijn best doet met in- en uitchecken, krijgt hij van mij de kans om in Oss alsnog in te checken, om dan door te kunnen reizen naar Almelo. Het verhaal van het poortje is hem helemaal duidelijk, het verhaal van het inchecken in Oss kennelijk niet, want als we in Oss zijn aangekomen roept mijn collega die achteraan in de trein bezig is mij op om te vragen of ik iemand heb gezegd dat hij achterin de trein moet inchecken. Ik schiet in de lach en zeg dat hij in Oss mag inchecken en dat ik er duidelijk bij heb gezegd dat dat achteraan op het perron is en hij dus alvast binnendoor naar achteren kon lopen. Mijn collega verwijst hem uiteindelijk naar de paal en onderweg naar Nijmegen komt de jongen me tegemoet gelopen. Het inchecken is gelukt en hij is me heel dankbaar voor mijn hulp. Hij laat ook nog even zien dat hij een lijst met Nederlandse woorden aan het vertalen is in het Syrisch, dus hij is in ieder geval goed bezig. Met een goed gevoel loop ik bij de jongen vandaan: Die komt er wel.
Mikos, Hoofdconducteur
___________________________________________________________________________
Iedere twee weken verschijnt er een column op ons forum. Lees de eerdere columns hier. Wil je ook bijdragen als medewerker of juist als reiziger? Neem dan contact met ons op!
