Rommeltje op het spoor

[OVE Redactie]

Om te beginnen aan je dienst, moet je eerst een aantal zaken afhandelen, zoals het in dienst melden via de Railpocket. Je print je dienstkaartje en leest alle belangrijke berichten. Vervolgens kijk ik op de Spoorkaart van Nederland om te zien of er verstoringen zijn. Ik zie dat er tussen Zwolle en 't Harde een verstoring is en lees me in. Het blijkt om een defecte trein te gaan en er vallen een aantal treinen uit. Ik neem plaats in het verblijf, want ik ben mooi op tijd. Ik tref de machinist met wie ik de sprinter naar Utrecht zou rijden. We hebben het kort over de verstoring en stellen ons er op in dat we mogelijk niet zullen vertrekken. Kort voor vertrektijd kijken we even op het perron en daar is inderdaad geen trein te zien. De machinist wordt gebeld en krijgt te horen dat ons treinstel gebruikt zal worden als evacueringstrein en er op dit moment niks van ons wordt verwacht. De reizigers krijgen het via de stationsomroep te horen en daarna nemen we weer plaats in het verblijf. Er rijden wel treinen, maar slechts een keer per uur, zodat er toch ieder uur een trein van Amersfoort naar Zwolle kan komen en op het andere halve uur een trein de andere kant op. Er wordt nog een extra trein ingezet om iedereen toch op de plaats van bestemming te krijgen en een uur later dan gepland ga ik alsnog richting Amersfoort met de Sprinter. Tien minuten voor me uit is er een extra trein al die kant op gegaan, dus de drukte in mijn trein valt mee. We vertrekken, vreemd genoeg, net voor de vertraagde Intercity uit. Onderweg naar Wezep rijden we langs de defecte trein; het wil nog niet erg lukken, want er staan nu drie treinstellen heel dicht bij elkaar, waarvan een zonder licht. Meestal geen al te goed teken. Wij rijden gelukkig wel, maar moeten in 't Harde wel even aan de kant voor de Intercity die al snel voorbij raast. Een half uur later komt het bericht door dat de verstoring voorbij is. Al met al heeft de defecte trein toch een goede twee uur het spoor geblokkeerd en voor een hoop vertraging gezorgd.


Het begrip reservedienst heb ik al eens eerder uitgelegd: Je bent extra aanwezig, zonder dienstkaartje, maar kunt ingezet worden om bij verstoringen of collega's die ziek naar huis gaan alsnog de treinen te laten rijden. Bij het begin van mijn meest recente reservedienst staat er al een halve dienst op mijn dienstkaartje. Met de Sprinter naar Utrecht, daar een Intercity naar Amsterdam en dan als extra conducteur terug naar Zwolle. Voor etenstijd weer terug in Zwolle, mooi de gelegenheid daar even iets te eten. Maar ik ben nog niet in Harderwijk of er is al een toevoeging aan de dienst: Eerst eten in Amsterdam, dan als extra conducteur naar Almere Oostvaarders, daar een sprinter oppikken naar Hoofddorp, met de Intercity naar Utrecht en dan terug naar Zwolle, waar ik tien minuten voor het einde van mijn dienst aan zal komen. Zo ben je dus 'even' op stap naar Amsterdam en voor je het weet ben je toch weer je hele dienst op pad. Gelukkig zijn de reizigers allemaal vriendelijk en is de dienst zó om.

Heel af en toe kom je in een situatie terecht waar je helemaal geen invloed op hebt. Met een eigenlijk iets te kleine trein ben ik op weg met de Intercity van Nijmegen naar Schiphol. Ik heb al een gedeelte van de trein gecontroleerd, maar in Arnhem liep de trein zo vol dat ik besluit de drukte onderweg verder af te wachten. Ik neem plaats in de achterste cabine na vertrek uit Arnhem. Onderweg naar Ede-Wageningen gaat het niet zo heel snel: we blijken achter een goederentrein terecht te zijn gekomen. Goederentreinen gaan nu eenmaal niet zo heel snel en vooral omdat hij in Ede-Wageningen aan de kant genomen moet worden (zodat wij er voorbij kunnen) gaat vooral het laatste stuk erg traag. Maar dan is er het moment dat de goederentrein aan de kant is en onze weg helemaal vrij is, dus geeft mijn machinist volop gas om wat van de opgelopen vertraging in te lopen. Maar dat doet hij zo ijverig, dat ik me op een bepaald moment afvraag of hij wel doorheeft dat we in Ede moeten stoppen. Ik zie rechts van me de vervallen gebouwen van de voormalige Enka-fabriek opdoemen en besluit de portofoon dan maar te gebruiken om de machinist te vragen of hij wel in Ede-Wageningen stopt. Er komt geen reactie, maar twee seconden later wordt de trein in een snelremming gezet, waarbij alle remmen gebruikt worden om de trein tot stilstand te brengen. Ik zie bladeren voorbij vliegen en de nodige rook die wordt veroorzaakt door het gladde spoor waar de remmen overheen vliegen. De snelremming heeft helaas niet het gewenste effect: Het volle perron van Ede-Wageningen missen we, op de laatste deur na. Ik pak de omroep om de reizigers in de trein te informeren. In overleg met de treindienstleider mogen we de trein alsnog langs het perron zetten. Snel handelen van de machinist zorgt ervoor dat onze vertraging zo klein mogelijk blijft. Als ik na vertrek uit Ede-Wageningen omroep dat onze machinist probeerde zoveel mogelijk de vertraging in te lopen en daarbij de stop op Ede-Wageningen compleet over het hoofd heeft gezien, levert dat geen enkel gemor op, alleen maar gelach. De veiligheid is geen enkel moment in het geding geweest, het was alleen even erg lastig voor de mensen die in- en uit wilden stappen. Zo zie je maar weer: Treinpersoneel, het zijn net mensen...!

Mikos, Hoofdconducteur
___________________________________________________________________________
Iedere twee weken verschijnt er een column op ons forum. Lees de eerdere columns hier. Wil je ook bijdragen als medewerker of juist als reiziger? Neem dan contact met ons op!