Van die dagen...

[OVE Redactie]

Soms kom je als conducteur terecht in situaties die je vooraf nooit had kunnen bedenken. De ene keer gaat alles volgens het boekje, de volgende keer dreigt het uit de hand te lopen en soms loopt het ook daadwerkelijk uit de hand. Dat is niet altijd even handig.

Samen met een conductrice ben ik aan het controleren in de Intercity naar Den Haag. Tussen Zwolle en Lelystad komen we in het achterste rijtuig, waar een meisje me in het gangpad tegemoet komt lopen. "Ik moet naar de wc." zegt ze vluchtig. Ik reageer dat ik graag even haar kaartje wil zien. "Maar ik moet echt heel nodig naar de wc." Prima, eerst heel even je kaartje laten zien. Dan gaat ze maar zitten en zegt ze: "Maar die heb ik toch niet..." Juist. Er moet een kaartje geschreven worden. Dus ik zeg: "Dan ga ik even een kaartje voor je maken." "Maar ik hoef helemaal geen kaartje," verzucht ze. En toch gaan we die maken. Ik vraag haar om haar identiteitsbewijs. "Ja, die heb ik toch niet bij me?!" Okay, dan gaan we om assistentie vragen, want uit haar houding en antwoorden maak ik op dat ze niet van plan is om mee te gaan werken. Nadat er geregeld wordt dat er politie bij de trein komt, begin ik vast met het uitschrijven van het uitstel van betaling. Op de een of andere manier knijpt ze 'm, dus krijg ik ineens alsnog een identiteitsbewijs. Meteen bel ik om de gegevens te controleren en om de politie af te bellen. Alles is geregeld, met wat gemor handel ik de zaak met het meisje af en dan komt de conductrice bij me, want ze moest ook iemand een kaartje uitschrijven. Er blijkt er ook nog een op het toilet verstopt te zitten. Die krijgt van mijn collega ook nog een kaartje en kort daarop zijn we in Lelystad. Maar ondanks dat we op tijd zijn, blijft het sein rood. De trein naar Vlissingen mag zelfs voor ons uit. Als we contact zoeken, blijkt de communicatie bij de machinist niet te werken en voor ik het weet heb ik de treindienstleider aan de telefoon. "Ja, er komt politie bij uw trein." Euh, nee, die hebben we een kwartier geleden af afgebeld... "Nou, ik weet van niks en zolang de zaak niet hier gemeld wordt blijven jullie daar staan." Vriendelijke vrouw. Dus bel ik nog een keer op om na te vragen of de politie is afgebeld. "Ja hoor, allang." Precies. Het hele proces komt in gang en met tien minuten vertraging kunnen we alsnog vertrekken.


Na Schiphol controleer ik nog een keer en tref ik een jongen aan de linkerkant van het gangpad met een enkele reis van Almere naar Rotterdam. Aan de rechterkant slaapt een jongen. Als ik hem wakker maak, krijg ik een enkele reis van Almere naar Schiphol. Ja, da's niet goed, natuurlijk. Meteen reageert hij dat af op de jongen aan de overkant van het gangpad: "Waarom heb je me niet wakker gemaakt?!" "Euh, ja, vergeten," lacht hij schaapachtig. De jongens horen duidelijk bij elkaar en die aan de rechterkant heeft het er op gegokt na Schiphol niet meer gecontroleerd te worden. Prima, maar dan krijg je wel een kaartje van mij. "Ja, maar in Leiden ga ik een kaartje kopen!" Nee, je moet nu een kaartje hebben. Als hij eenmaal doorheeft dat ik hem een kaartje ga schrijven is het vriendelijke er ineens vanaf. Hij begint me zachtjes uit te schelden en ik ben er wel klaar mee. Ik schrijf hem het kaartje uit en ben de heisa even zat. In Den Haag maak ik een praatje met een teammanager en samen besluiten we dat het een goed idee is dat ik naar huis ga. Soms is het emmertje even helemaal vol. En dit was zo'n dag. Dus, lekker naar huis met de trein en klaar.

Dacht je. In overleg neem ik een trein richting standplaats. Daarop zit een conductrice die een eindje meegaat. Onderweg gaat zij naar huis en neem ik de trein over. In goed overleg controleer ik de trein niet, het is belangrijker dat de trein veilig en op tijd vertrekt en dat ik naar huis ga. De trein loopt onderweg behoorlijk vol en mooi op tijd rijden we Duivendrecht uit. Maar net voor Weesp roept de machinist me via de portofoon op. "Ik zet de trein zo meteen op het middenspoor in Weesp stil, want de stroomafnemer schijnt heel erg te spetteren, dus ik ga even van stroomafnemer wisselen." Geen klus van een paar minuutjes, maar als een andere trein heeft gemeld dat onze stroomafnemer heel erg vonkt, dan loop je het risico dat je onderweg ergens de bovenleiding naar beneden haalt en er de rest van de avond geen treinen meer kunnen rijden. Dus dan maar wat vertraging. Ik roep het voor de reizigers om dat we niet langs het perron in Weesp tot stilstand komen, dat de machinist de stroomafnemer gaat wisselen en dat we daarna onze weg weer zullen vervolgen. Een stroomafnemer wisselen bestaat uit het omdraaien van een hendel die goed verstopt zit in de trein, maar dat neemt wat meer tijd in beslag dan om deze zin te lezen. Tijdens onze stilstand roep ik nog een paar keer om dat het nog even duurt, meer kan ik niet doen. Uiteindelijk vertrekken we weer en komen we 27 minuten later dan gebruikelijk in Almere aan. In Zwolle zijn er daar nog 20 van over en kan ik naar huis. Zo'n dag waarop het gewoon niet lekker gaat.

Een paar dagen later ben ik aan het controleren tussen Enschede en Hengelo. Het is een stapavond en de trein zit behoorlijk vol. Ik tref een jongen die zijn OV-Chipkaart omgekeerd aan me geeft. Het ding, een studentenweekabonnement, is netjes ingecheckt. Alleen jammer dat ik de kaart omdraai en zie dat er een meisje op de foto staat. Tsja, dat is natuurlijk niet goed. "Ja, dat is mijn zus?" reageert hij als ik hem ernaar vraag. Dat kan niet, een persoonlijke OV-Chipkaart door een ander laten gebruiken is niet toegestaan. "Maar ik dacht dat het een familiekaart was!" roept hij nog. De grappenmaker. Als ik hem naar zijn identiteitsbewijs vraag om een intrekkingbewijs en een uitstel van betaling te schrijven, zegt hij dat hij die niet bij zich heeft. Maar omdat het een groepje is dat elkaar op zit te stoken, vertrouw ik het niet zo. Ik legitimeer me als buitengewoon opsporingsambtenaar en vorder zijn identiteitskaart. Hij vraagt wat dat inhoudt. Nou, dat als je nu je identiteitskaart niet laat zien, je er een boete bij krijgt. Binnen de seconde heb ik alsnog zijn identiteitskaart in handen. Een verstandige jongen. Ik schrijf hem het kaartje en kort daarop zijn we in Hengelo. Daar komt hij nog naar me toe: "Maar, checkt u de kaart dan nu wel uit, want dat kost geld!" Ik moet glimlachen om zijn bezorgdheid; wel op andermans kaart reizen, maar dan wel zonder dat het die ander geld mag kosten. Zijn weekend begint wat minder...

Mikos, Hoofdconducteur
___________________________________________________________________________
Iedere twee weken verschijnt er een column op ons forum. Lees de eerdere columns . Wil je ook bijdragen als medewerker of juist als reiziger? Neem dan contact met ons op!