Nazomer

[OVE Redactie]

Bijna iedereen heeft zijn vakantie er weer op zitten, van een weekendje Texel tot drie weken Curaçao, all-inclusive in Turkije of met een tent op de camping. Het nieuwe treinseizoen begint dus weer; de vaste forenzen zijn weer terug in de trein, nieuwe studenten ontdekken de wereld van het openbaar vervoer. En de OV-Chipkaart.

Vrijwel iedereen probeert zijn uiterste best te doen om de reis zo comfortabel mogelijk te maken en ervoor te zorgen een geldig product te tonen bij controle. Één jongen was zó goed bezig, dat hij helemaal niet door had dat hij een foutje had gemaakt. Ik ben aan het controleren tussen Arnhem en Arnhem Zuid in een Sprinter naar Nijmegen. Ik kom een jongen tegen met een abonnement, maar ik zie dat hij niet is ingecheckt. Als ik hem daarnaar vraag is hij er heilig van overtuigd dat hij wel degelijk heeft ingecheckt. Als ik de boel wat nader onderzoek zie ik waar het fout is gegaan, meneer heeft ingecheckt bij Arriva in Arnhem. Wat raar is, want hij komt met NS vanuit Utrecht, waar hij ook netjes is ingecheckt. "Ik weet zeker dat ik netjes heb ingecheckt." Ja, bij Arriva. "Inderdaad, ik heb in Arnhem uitgecheckt en hem bij de paal van Arriva er voor gehouden, ik weet het zeker!" De glimlach om mijn mond moet me verraden hebben, want als hij die ziet valt er ergens een kwartje. "Ik zit bij NS in de trein...", zegt hij ietwat verslagen. En inderdaad. Als ik hem vraag waarom hij überhaupt is uitgecheckt in Arnhem en bij Arriva is ingecheckt, vertelt hij me wat de informatie op de kaart me ook verteld: 's Morgens reist hij van Elst naar Arnhem met de trein van Arriva, waar hij overstapt op de trein van NS richting Utrecht. En uit automatisme heeft hij dat nu op de terugweg ook gedaan, terwijl hij toch echt met een trein van NS reist. Als hij het eenmaal door heeft, weet hij zichzelf even geen houding te geven. Ik stel hem voor dat hij bij Arriva in Elst uitcheckt, morgen weer met een schone lei begint en dan vooraf bedenkt met welke trein hij reist. Hij is me erg dankbaar en stapt met een "Nog bedankt, he!" uit, om naar de paal van Arriva te lopen. Dit vergeet hij voorlopig niet meer.


Ook de jaarlijkse truc met nieuwe studenten is weer terug: Afhankelijk van de leeftijd en de dag waarop de verjaardag van de student is, krijgen ze per een bepaalde datum recht op een OV-Studentenreisrecht. Voor de meesten gaat die kaart per 1 september in. En dus kwam ik ruim daarvoor al studenten tegen zonder geldig reisrecht. Zoals dat meisje tussen Rotterdam en Dordrecht, op weg richting Zeeland. Iedereen in de trein had een geldig vervoerbewijs, behalve zij. "Maar ik heb toch een studentenkaart?" Ja, maar dat gaat pas per 1 september in. "Oh..." Met een geldig kaartje kon ze uiteindelijk doorreizen, maar dat kostte haar wel wat extra geld. Ondanks de toch redelijk duidelijke communicatie over het studentenreisrecht, schijnt het toch heel moeilijk te zijn om het te begrijpen...

Ik ben aan het controleren in de Sprinter van Nijmegen naar Zutphen. Net voorbij Dieren kom ik bij de laatste reizigster. Ze hangt wat op haar klapstoel, terwijl ze haar ogen gesloten heeft. Als ik haar wakker heb gemaakt, krijg ik een enkele reis van Arnhem naar Dieren. Daar zijn we net voorbij, zo meld ik haar. "Oh, dat is niet handig. Wat moet ik nu doen dan?" Ik stel haar voor dat ze in Brummen uitstapt, een kaartje voor de terugweg haalt en dan de volgende trein terug neemt. Daarmee gaat ze akkoord. Ik weet dat ik de volgende trein terug zal zijn, dus ik druk haar nog even op het hart om een kaartje te kopen. Als we vervolgens in Brummen aankomen, stappen er een aantal mensen uit, maar die mevrouw niet. Op dat moment begint er bij mij een vermoeden te rijzen. Ik sluit de deuren en loop op mijn gemakje door de trein. Helemaal vooraan, bij de machinist, zit ze nu op een klapstoel. Als ik haar vraag wat ze hier in de trein doet, zegt ze: "Ja, maar ik heb reuma en ik zie het niet zitten om een half uur in de kou te staan, dus ik dacht: Ik ga mee naar Zutphen en dan koop ik daar een kaartje." Omdat het ten eerste niet is wat we afgesproken hebben en omdat ik heel erg mijn twijfels bij deze mevrouw heb, besluit ik haar een kaartje te schrijven. Een retourtje van Dieren naar Zutphen. Als ze vervolgens vervelend begint te doen tegen me, zeg ik om de situatie beter in te kunnen schatten dat ze dat niet moet doen, want anders maak ik er een enkele reis van en moet ze in Zutphen alsnog de kou in. Met haar reuma. Haar reactie is veelzeggend: "Ja, doe dat dan maar, maak er maar een enkele reis van, ik loop wel." Als ik haar vervolgens om haar adresgegevens vraag, blijken mijn vermoedens te kloppen: Ze woont in Zutphen. Met een bonnetje voor een retourtje Dieren-Zutphen stapt ze de trein uit, waarbij ze het niet kan laten me na te roepen: "Eikel!" Waarop de reiziger die achter haar aan de trein uit loopt, hardop zegt: "Nee, je moet een kaartje hebben!" Ik lach me suf. Reizigers willen met een smoesje nog wel eens ergens onderuit proberen te komen en soms hebben ze me tuk, maar in dit geval klopte mijn onderbuikgevoel: Ze liep de boel te besodemieteren.

Met een Intercity ben ik onderweg van Utrecht naar Schiphol. Het is midden in de spits, we hebben een behoorlijk volle trein en nog voor we een meter gereden hebben, word ik al gebeld: Er zijn verschillende dingen in mijn trein blijven liggen, of ik daar naar wil zoeken. Ik weet dat we straks met een lege trein van Schiphol naar het opstelterrein bij Hoofddorp rijden, dus dan kan ik op mijn gemak even kijken. Alles wat in de tussentijd al gevonden wordt door reizigers kunnen ze altijd bij mij afgeven. De eerste persoon die ik na vertrek controleer, heeft geen geldig vervoerbewijs. Het blijkt een leraar te zijn die van zijn collega's heeft gehoord dat hij zijn OV-Chipkaart beter kan gebruiken dan iedere keer een los kaartje uit de automaat, want dat scheelt hem per kaartje een euro toeslag. Dus heeft hij zijn kaart netjes ingecheckt. Een beetje jammer dat er geen geldig product op staat, maar zodra ik hem dat heb uitgelegd, snapt hij ongeveer hoe de vork in de steel zit. Ik schrijf hem een kaartje, leg hem uit wat hij er tegen kan doen en we nemen afscheid. Als ik één coupé van de dubbeldekker heb gecontroleerd, staan we al op Amsterdam Bijlmer Arena. Ik besluit nog één coupé te controleren, want ik heb nog een hoop administratie van de uitgeschreven bonnen, waaronder een aan een Griek in de trein daarvoor die geen kaartje, geen geld en geen papieren had. Uiteindelijk bleek hij toch een paspoort te hebben, maar daarvoor was Veiligheid&Service nodig om dat uit zijn tas tevoorschijn te laten toveren. Zodra we op Schiphol zijn en iedereen de trein verlaten heeft, loop ik door de trein om te gaan zoeken naar de achtergelaten spullen. Er zou een portemonnee zijn blijven liggen, maar die kan ik nergens vinden. Een blauwe weekendtas met de nodige inhoud vind ik wel, pontificaal achtergelaten op een stoel. Die neem ik mee. Ik zet hem op een slimme plek, waarbij ik regel dat iemand het ding in Utrecht aan komt nemen. Helemaal goed. Op de terugweg, op Amsterdam Bijlmer Arena, komt er een reiziger naar me toe met een tablet. Ook die is achtergebleven in de trein. Met het ding onder mijn arm controleer ik een deel van de trein, waarna ik bel dat ze die ook aan mogen nemen. Maar net voor Utrecht word ik gebeld dat het zó druk is bij de Servicemedewerkers dat ze helemaal geen tijd hebben om alle spullen van me aan te nemen. Nu heb ik 'gelukkig' mijn pauze in Utrecht en kan ik het dus zelf afgeven, maar het gaat wel ten koste van mijn etenspauze. Als we in Utrecht langs het perron komen, stap ik de cabine bepakt en bezakt uit; mijn eigen tas, een weekendtas met een vest en een spijkerjasje én een tablet in mijn hand. Nadat ik de trein aan mijn collega heb overgedragen, loop ik snel met alle spullen als een pakezel naar het loket, waar ik de spullen achter kan laten.

Zo zie je maar weer; een dag als conducteur is nooit saai!

Mikos, Hoofdconducteur
___________________________________________________________________________
Verhalen in Vanaf de Werkvloer komen onder andere uit de Besloten Personeelsdelen voor OV-personeelsleden. Wil je ook (eventueel anoniem) bijdragen aan Vanaf de Werkvloer? Vertel dan je verhaal in de Besloten Personeelsdelen. Voor toegang vragen we je om een kopie of scan van je personeelspas in te sturen. Reageren op de bijdrage kan in dit topic.