Korte diensten

[OVE Redactie]

Er zijn verschillende soorten diensten die je kunt krijgen als conducteur. Er zijn vroege diensten, late diensten, tussendiensten en daarin is dan weer verschil in korte diensten, lange diensten en diensten die daar dan weer van afwijken. De ene keer ben je de hele dienst alleen, de andere keer de hele dienst met iemand samen en soms zijn er diensten waarbij je het ene moment alleen bent en het andere moment met een collega.

Ik krijg een redelijk korte dienst, midden op de dag. Het is een zogenaamde 'tweede mansdienst'. Het is vrijdag en dat is meestal de dag dat de studenten er flink op uittrekken richting ouders en huis. NS anticipeert daarop en rijdt dan met langere treinen dan pakweg op maandag. Alle treinen die op mijn dienstkaartje staan zijn lang en toevallig zijn het ook een keer alleen maar Intercity's, op zich ook al een bijzonderheid. Eerst mag ik samen met een collega naar Groningen. We krijgen 11 bakken (rijtuigen) ICM mee. Het is dan kiezen hoe we het aan gaan pakken, want we zijn met twee conducteurs, maar met drie treinstellen. We maken een afspraak dat we allebei een eigen treinstel kiezen en aan de hand van de overdracht van de afstappende conducteurs die ons vertellen wat er aan de trein gedaan is en wanneer, kiezen we hoe we de rest van de rit uit zullen voeren. We kiezen elk ons stel en controleren die. In Assen wissel ik nog van treinstel om de laatste mensen ook nog te controleren en voor we het weten zijn we in Groningen.


Een half uur later ga ik weer terug richting Zwolle met de Intercity. Deze keer met een Groningse collega en we verdelen de taken opnieuw. Deze trein is een stuk beter gevuld dan die op de heenweg, maar ter hoogte van Hoogeveen is de trein helemaal gecontroleerd. Net voor Meppel roept de Groningse collega me echter via de portofoon op dat er een tas in mijn treinstel is blijven liggen en het verzoek om daar even naar te kijken. Ik wil wachten tot na de wissels in Meppel, omdat ik dan zonder de hele trein doorgegooid te worden op mijn gemak kan zoeken. Maar langs het perron van Meppel komen we langzaam tot stilstand. De machinist informeert ons dat ze iets heeft gehoord over een overwegstoring tussen Meppel en Zwolle en dat ze gaat bellen. Ik informeer de reizigers via de omroep en besluit dat, nu we toch stilstaan, ik nu wel even kan gaan kijken naar die tas. Maar ik tref geen enkele tas aan zonder eigenaar. Als ik vooraan ben, wandel ik even bij de machiniste binnen om te vragen hoe het er voor staat. Ze weet me te vertellen dat er inderdaad een overwegstoring is en dat we bijna weer verder kunnen. Ik informeer de reizigers via de omroep en zodra we daarna weer gaan rijden, wandel ik weer door de trein terug, mijn ogen geopend voor de vermiste tas. Maar die vind ik niet. Dus vertel ik dat aan mijn collega. Als we dan in Zwolle aankomen, zijn de aansluitende treinen jammer genoeg al vertrokken. En is er van het half uur dat ik heb om te eten een kleine twintig minuten overgebleven.

Nadat ik snel het eten heb opgegeten, ga ik door naar mijn volgende trein: De Intercity naar Rotterdam. Ik heb al gekeken wat voor materieel er in moet zitten en dat zijn acht bakken ICM. Maar het treinstel dat in Zwolle bijgeplaatst moet worden blijkt defect en dus krijgen we maar vier bakken mee. En dat is veel te weinig, zeker in de vrijdagmiddagspits. De Leeuwarder collega die met de trein uit Leeuwarden komt staat een beetje te balen, want al vanaf Leeuwarden zit de trein te vol en ook nu wordt dat niet anders. De reizigers stromen toe en de trein komt vol te staan. Hier valt voor ons geen enkele eer aan te behalen, dus zorgen we dat we op tijd vertrekken en dat de reizigers goed geïnformeerd worden over waarom de trein te kort is en hun overstaps. Onderweg naar Amersfoort begin ik een rondje te bellen om te kijken of er nog ergens een treinstel extra te vinden is, want anders gaan we misschien wel reizigers achter moeten laten onderweg. In Utrecht staat wel een stel, maar die blijkt helemaal ingeparkeerd te zijn en er is op dat moment geen personeel vrij om dat treinstel naar het perron te krijgen. Op zich wel logisch, midden in de spits, want dat is het moment dat er veel gerangeerd wordt om treinen op de juiste lengte te krijgen. Rotterdam belooft me niks, maar gaat wel haar best doen iets te regelen. Als we dan tussen Amersfoort en Utrecht rijden, laat Rotterdam weten een treinstel voor me opgedoken te hebben, dus op de terugweg krijg ik er een stel bij. Daar hebben we nu op dit moment niks aan, maar de volgende trein is dus weer redelijk op lengte. Zodra we in Rotterdam Alexander aankomen laat de machinist weten het verzoek van de treindienstleider te hebben gekregen een extra stop in Rotterdam Noord te maken. Er zal een Sprinter niet hebben gereden, want er stapt een handjevol reizigers in.

Bij aankomst in Rotterdam Centraal wordt de trein gecombineerd met het extra stel dat me beloofd is. En aan de reizigersaantallen te zien, is het maar goed ook dat dat stel er bij is gekomen. De nieuwe collega neemt het ene stel, ik het andere. Tijdens de controle zit er een jongedame in de trein die geen geldig vervoerbewijs heeft. Met een hoop air geeft ze mij haar paspoort, nadat ze eindelijk haar telefoon heeft opgehangen. Als ik zeg dat ze dus ook geen kaartje heeft, gaat ze bijna door het lint. Met een heleboel kabaal laat ze weten dat ze toch niet hoeft te betalen en dat ik maar gauw 'lekker' en bon moet schrijven. Aan de blikken van de reizigers er omheen te zien ergeren ze zich dood aan haar. Het zal je medereizigster maar zijn...

In Utrecht stapt de collega uit Rotterdam af en krijg ik een collega uit het Noorden mee. Ik vertel wat er aan de trein is gedaan en we spreken af na Amersfoort allebei nog een stel te controleren. Ik krijg een extra collega mee, die richting Groningen gaat. Net voor Amersfoort rijden we een wolkbreuk binnen. En terwijl ik aan het omroepen ben dat we in Amersfoort aankomen, voel ik dat de trein een snelremming inzet. Het water zorgt voor slippende wielen en de ATB (treinbeveiliging) zet de trein dan voor de zekerheid stil. Deze hoosbui hadden we niet aan zien komen! In Amersfoort stappen er de nodige reizigers in, tussen de regendruppels door. Er komt toevallig nog een extra collega op de trein, die we op het voorste stel zetten, zodat er op beide stellen twee collega's aanwezig zijn en controleren.

Na vertrek beginnen we met onze controleronde. Ik tref een man met een Jaartrajectkaart buiten zijn traject. Ondanks de e-mails en brieven die we hebben gestuurd aan Jaartrajectkaarthouders, weet deze man niet dat zijn kaart alleen inchecken niet genoeg is. Hij moet bij de kaartautomaat een product laden en daarna kan hij reizen. De man geeft aan de brieven niet gelezen te hebben en dat gaat hem geld kosten, want hij krijgt van mij een kaartje. Dan blijkt ook nog eens dat hij met zijn hele gevolg, tien Australiërs, in heel de verkeerde trein is gestapt, want ze willen naar Harderwijk. En daar komen we wel, maar we stoppen er niet. Dat levert lichte paniek op, maar die weten we op te vangen door ze te vertellen waar ze dan in Zwolle alsnog over moeten stappen. Dat kost nogal wat tijd, dus net voor Zwolle hebben we het treinstel helemaal gecontroleerd. Ik ben blij dat de collega erbij was, want in mijn eentje had ik dat stel niet helemaal kunnen controleren. Net voor Zwolle roep ik de treinstelnummers op, want het reizigersverloop is groot, dus na Zwolle zijn de zeven bakken niet meer nodig en kan de trein het ook wel met drie aan. En dus gaan de achterste vier er van af. In Zwolle stappen alle reizigers uit het achterste stel en gaan ieder hun weg.

En zo kom ik dan in Zwolle aan. Twee uitstellen van betaling uitgeschreven en op de trein van Zwolle naar Rotterdam na alles en iedereen gecontroleerd. Een extra treinstel geregeld en de nodige reizigers van informatie voorzien. Een korte dienst, midden op de dag. Maar misschien heb je daar nog wel het meeste werk aan van alle diensten...

Mikos, Hoofdconducteur
___________________________________________________________________________
Verhalen in Vanaf de Werkvloer komen onder andere uit de Besloten Personeelsdelen voor OV-personeelsleden. Wil je ook (eventueel anoniem) bijdragen aan Vanaf de Werkvloer? Vertel dan je verhaal in de Besloten Personeelsdelen. Voor toegang vragen we je om een kopie of scan van je personeelspas in te sturen. Reageren op de bijdrage kan in dit topic.