Anders dan anders

[OVE Redactie]

Het aantal verstoringen waar ik als conducteur in terecht kom, is meestal op twee handen te tellen als je over een heel jaar kijkt. Dat wil dus niet zeggen dat alles altijd goed gaat. Zo mocht ik laatst met de éénnalaatste Intercity van Roosendaal naar Zwolle. Redelijk op tijd klaar, omdat ik de dag erna om één uur 's middags alweer moest beginnen. Tenminste, dat was de bedoeling...

In Roosendaal staat Veiligheid&Service klaar, ze willen met me mee naar Breda. We beginnen met controleren en treffen meteen een tweetal met een retourtje van Roosendaal naar Herenthals in België. Prachtig, maar niet geldig naar Etten-Leur, dus we schrijven ze allebei een kaartje uit. Net voor Breda tref ik een man met een OV-Chipkaart die niet is ingecheckt. Hij maakt er een beetje een probleem van: "Ja, doe uw werk nou maar, schrijf die boete maar uit..." Maar eerst wil ik omroepen, de man gaat toch naar Tilburg. Mijn Railpocket laat zien dat we niet verder gaan dan Breda, waarom staat er niet bij. Omdat ik het niet kan nagaan in de korte tijd voor we in Breda zijn, roep ik alleen om op welke treinen de reizigers over kunnen stappen. In Breda aangekomen, loop ik naar de machinist om hem te vragen of hij wat weet. Navraag bij de treindienstleider levert op dat er iemand in het spoor loopt tussen Breda en Tilburg en dat we dus teruggaan naar Roosendaal. Nadat ik de reizigers daarover heb geïnformeerd, belt de Bijsturing. Voorzichtig probeert ze me duidelijk te maken dat ik terug moet naar Roosendaal en dat ik dan met de 3684 naar Arnhem moet. Daar stopt die trein en dan kom ik niet meer terug in Zwolle. Maar dat interesseert me op dat moment maar weinig, eerst de reizigers informeren. Tien minuten later rijden we terug naar Roosendaal, waar ik een uur nadat ik er vertrokken ben weer aankom. De rit naar Arnhem verloopt daarna ook wat minder soepel dan normaal; omdat het personeel nu niet op de juiste plaats is, zijn er geen conducteur en machinist voor de Sprinter van Den Bosch naar Nijmegen. Daarom moeten we tussen Den Bosch en Nijmegen als sprinter rijden, we krijgen een hoop mensen mee, maar het past allemaal in de dubbeldekker. Alsnog komen we op tijd aan in Arnhem. In de tussentijd is er een taxi voor me geregeld die me naar huis brengt. Een kwartier na aankomst komt de taxi aan en vervolgens ben ik een uur te laat thuis. Soms heb je dat nu eenmaal niet in de hand.


En soms heb je geluk. Vanwege werkzaamheden bij Utrecht Centraal rijden er tussen Amersfoort en Utrecht geen Intercity's en de Sprinters van Zwolle naar Utrecht rijden tot Den Dolder, daar keren ze vervolgens op de Sprinter naar Baarn en andersom. Vanaf Amersfoort krijg ik Veiligheid&Service mee. We controleren de trein en hebben vervolgens twintig minuten in Den Dolder om wat bij te kletsen. Daar verbaas ik me weer eens enorm over het aantal reizigers dat denkt dat ze uit mogen checken als ze op de treinvervangende bus overstappen en niet hoeven te betalen voor de bus. Dus herinneren we de reizigers die aan het overstappen zijn daar nog maar een keer aan, wat voorkomt dat er een heleboel mensen alsnog uitchecken.

Als ik vervolgens vanuit Amersfoort nog een keer naar Den Dolder en Baarn ga, staat Veiligheid&Service weer voor me klaar om met me mee te gaan. Deze keer hebben we een SLT bij ons (dat scheelt mij enorm veel trappen lopen) en controleren we de trein opnieuw. De laatste reiziger in de trein heeft een enkele reis van Den Dolder naar Amersfoort. Ze krijgt daarom van mij een Uitstel van Betaling naar Den Dolder, want dat is waar ze naartoe wil. Omdat ik de reizigers via de omroep nog wil informeren over de werkzaamheden, onderbreek ik het uitschrijven van het uitstel even. Terwijl ik omroep, vraagt mijn collega van V&S de jongedame wat aanvullende gegevens, die ik vervolgens over kan nemen voor het Uitstel van Betaling. Na aankomst in Den Dolder schrijf ik het uitstel helemaal af. Maar het duurt de jongedame te lang. "Ja, beetje opschieten nu." Ho ho, als jij gewoon een kaartje had gehad, was er niks aan de hand geweest en had je de trein al uit gekund. Vervolgens begon ze te duwen, want ze wilde er langs, maar omdat je nu eenmaal niet door me heen kunt, spreek ik haar aan dat ze normaal moet doen en van me af moet blijven. "Ik zit helemaal niet aan je!" antwoordt ze, maar ook de collega's van V&S zijn niet blind en spreken haar ook nog eens aan. Als ze de trein uit is, loopt ze richting de collega's die vanwege de buitendienststelling service verlenen in Den Dolder. Ze roept ons nog wat vriendelijke dingen na. Als wij bij de collega's aankomen, kijken ze ons verwonderd aan. "Ze zegt net dat ze die [ziekte]bus door jullie mist." Wat ze niet doorheeft, is dat de bussen aan de linkerkant van het station vertrekken, want ze loopt naar de rechterkant. Als ze na vijf minuten doorheeft dat ze aan de verkeerde kant staat, loopt ze alsnog naar de bushalte. Dan herinner ik me ineens dat ze een kaartje tot aan Den Dolder heeft gekregen van me. Dus lopen de collega's van V&S naar haar toe om te voorkomen dat ze de bus instapt. Als ze dan naar de automaat loopt om alsnog een kaartje te kopen, vertrekt de bus achter haar. Het is misschien niet zo heel netjes, maar de manier waarop ze tegen ons reageerde, maakt dat wij de situatie nogal grappig vinden. Dan had ze maar een kaartje moeten kopen...

Mikos, Hoofdconducteur
___________________________________________________________________________
Verhalen in Vanaf de Werkvloer komen onder andere uit de Besloten Personeelsdelen voor OV-personeelsleden. Wil je ook (eventueel anoniem) bijdragen aan Vanaf de Werkvloer? Vertel dan je verhaal in de Besloten Personeelsdelen. Voor toegang vragen we je om een kopie of scan van je personeelspas in te sturen. Reageren op de bijdrage kan in dit topic.