Samen op stap

[OVE Redactie]

Als conducteur ben je vrijwel altijd alleen op stap. Alleen als een trein een bepaalde lengte heeft ben je in principe met twee of meer collega's op dezelfde trein. Of als er op een bepaalde trein veel problemen zijn wil je nog wel eens met meer collega's de trein bemannen. Maar verder ben je vrijwel altijd alleen. Dat heeft zo zijn voor- en nadelen. Als je een collega mee krijgt die er gewoon geen zin in heeft vandaag kan het wel eens een moeilijke rit worden. Of ik dat soort collega's wel eens mee heb? Oh, jazeker. Van die types die liever niks doen, want controleren is maar zo vermoeiend. Gelukkig is het merendeel van de collega's wel enthousiast om samen een trein te controleren. Dat maakt het ook een stuk leuker; je bent zo door de trein heen, zelfs midden in de spits. En het maakt het ook makkelijker als je een moeilijke reiziger treft. Je kunt nu eenmaal wat meer.

Maar soms zijn er ook extra collega's, zoals laatst een die door omstandigheden niet alleen op de trein mag werken. Gelukkig is het een gezellige collega, want hij ging de hele dienst met me mee. Dan ben je dus ineens de hele dienst samen. En dat maakt het werk er toch echt een heel stuk makkelijker op. Zeker in de dienst die we hadden, want die was volgestopt met dubbeldekkers. Hartstikke leuk om veel reizigers mee te vervoeren, maar denk eens aan mijn knieën? Die zijn meestal een stuk minder enthousiast. Samen controleren we netjes onze treinen.


Onderweg komen we een tweetal dames tegen die net door mijn collega zijn gecontroleerd. Ze zijn in de eerste klas gaan zitten en zijn overduidelijk op zoek naar de stekkeraansluiting. Mijn collega spreekt ze erop aan dat ze in de eerste klas zitten met hun tweede klas kaartjes. "Ja, maar dit is echt héél belangrijk, want mijn telefoon is bijna leeg. Ik betaal wel bij." zegt het meisje nog. Okay, geen probleem. "Wat kost dat?" Om te beginnen 35 euro... Twee grote ogen kijken onze kant op. "Wát?" We leggen uit dat je dat soort dingen voor vertrek moet regelen en dat het in de trein standaard 35 euro extra kost. Met een hoop kabaal vertrekken de twee uit de eerste klas, pratend in hun eigen taal, waar wij duidelijk uit op kunnen maken dat het over ons gaat. Als ze op het volgende station uitstappen, kan de jongedame van de lege telefoon het niet nalaten na te roepen: "Goed jullie best doen, hè!" Ze kan het kennelijk niet hebben dat ze op haar gedrag wordt aangesproken...

Maar niet alleen samen met collega's ga je de trein op: Ook Veiligheid&Service stapt te pas en te onpas op. Op Amsterdam Centraal krijg ik een trein overgedragen om richting Rotterdam te gaan. De collega vertelt me netjes waar en wanneer ze de trein heeft gecontroleerd. Ik besluit om vanaf Centraal meteen te gaan controleren en te zien hoe ver ik kom. De eerste die ik aanspreek, vertelt dat hij 12 kaartjes heeft. Vier van de reizigers staan hier op het balkon, de overige 8 zijn beneden gaan zitten. Dat begint goed! Als we bij Sloterdijk aankomen, heb ik twee coupés geknipt. Dan gaat mijn portofoon af: Veiligheid&Service wil met me mee en wil graag controleren. Ik spreek met ze af wat ze kunnen doen en waar ik al geweest ben. Kennelijk is de trein leger dan ik dacht, want net voor Amsterdam Lelylaan is de hele trein gecontroleerd. Mooi!

Ik besluit echter om na Den Haag Hollands Spoor nog een stukje te gaan controleren, omdat er onderweg weer een aantal mensen zijn ingestapt. Als we op Rotterdam aankomen, draag ik de trein volgens het boekje over. Althans... De conductrice die de trein verder meeneemt ziet eruit alsof ze wel een grapje kan hebben. Ik steek mijn handen in mijn zakken en vertel op uitgebluste toon dat de trein vóór Amsterdam door de vorige collega is gecontroleerd en ik er geen zin in had om wat te doen. Haar gezicht verschiet meteen: Dat is precies wat ze niet wilde horen. Voordat ze nog kan reageren, schiet ik in de lach en vertel ik haar wat ik er allemaal wél aan heb gedaan. Ze weet me nog te vertellen dat ik vandaag pas de derde zou zijn die gezegd zou hebben dat 'ie er geen zin in had en dus niks heeft gedaan. Tsja...

Maar vaak genoeg zit je dus wel in je eentje op een trein. En ook dan maak je genoeg mee. Vanwege werkzaamheden rijden de Sprinters van Zwolle naar Utrecht tot Overvecht en keren daar op de trein naar Baarn. Zo sta ik dus ineens met een dubbeldekker op station Soestdijk. Op dat station duurt het altijd even voor de overweg achter het perron gesloten is en het sein groen wordt. Als het sein eenmaal groen is, fluit ik en sluit ik de deuren. Tijdens het vertrekproces ben je als conducteur alert of er niemand tussen de sluitende deuren komt en let je ook op afwijkende geluiden. Terwijl overal de deuren dichtgaan, hoor ik dat er twee deuren verderop op de knop openen wordt gedrukt en de deuren nog een klein stukje opengaan. En vervolgens meteen weer dicht. Ik kan ook nog zien dat er een vrouwelijk figuur bij de deur staat, in de trein. Maar alle deuren sluiten en ik vertrek. Op Baarn komt, kennelijk, dezelfde vrouw aan mij vragen of dit de trein naar Soestdijk is. Dat beaam ik. Vervolgens loopt ze luid mopperend bij me vandaan. Ik besluit er geen aandacht aan te besteden. Mijn inschatting is dat deze mevrouw haar dag vandaag niet heeft en verder keert ze zich ook niet tegen mij, dus ik ga de confrontatie uit de weg. Omdat het regent, loopt de machinist binnendoor naar de andere kant van de trein. Even later praat ik wat met hem en begint hij over een vrouw die in de trein zit die ontzettend loopt te mopperen dat het allemaal zo slecht is gesteld met de spoorwegen. Ik zeg tegen hem dat ik precies weet wie hij bedoelt en ik wijs de vrouw aan. "Ja! Hoe weet je dat?" Ik leg hem uit wat ik heb meegekregen en dan valt bij hem het kwartje: "Oh, dus ze is zelf te laat met naar de deur gaan en dan gaat ze nu lopen mopperen dat het allemaal zo slecht is met het spoor? Tsja, dan snap ik het wel..." Op de terugweg in Soestdijk let ik extra goed of de vrouw uitstapt. Deze keer lukt het haar wel, dus hoef ik er geen aandacht meer aan te besteden. En maar mopperen...

Mikos, Hoofdconducteur
___________________________________________________________________________
Verhalen in Vanaf de Werkvloer komen onder andere uit de Besloten Personeelsdelen voor OV-personeelsleden. Wil je ook (eventueel anoniem) bijdragen aan Vanaf de Werkvloer? Vertel dan je verhaal in de Besloten Personeelsdelen. Voor toegang vragen we je om een kopie of scan van je personeelspas in te sturen. Reageren op de bijdrage kan in dit topic.