Een nieuw begin...

[OVE Redactie]

Het jaar 2014 is begonnen; een nieuwe start voor veel mensen. Goede voornemens, stoppen met roken, je kent het wel. Maar de dagelijkse zaken gaan gewoon verder en ook de treinen maken zoals gebruikelijk hun kilometers over het spoor.

Tijdens de feestdagen zijn er altijd die gesprekken waarbij het over 'het spoor' gaat. Veel wordt er dan gesproken over verstoringen en vertragingen. Een mooi moment voor mezelf om eens na te gaan in hoeveel verstoringen ikzelf in 2013 terecht ben gekomen. Ik denk dat dat aantal situaties bij mij op een hand te tellen is. Natuurlijk hebben mijn treinen ook wel eens vertraging, vaak doordat ze te laat binnenkomen op het station waar ik de trein overneem, regelmatig omdat we achter een vertraagde trein terecht komen, maar maar erg weinig omdat er tijdens de rit zelf wat met de trein of de reizigers aan de hand is. Dat is wel een prettige gedachte; het is dus niet per definitie slecht op het spoor. Maar nu hoef ik natuurlijk ook niet ergens heen, hooguit van het ene naar het andere station om de reizigers weg te brengen...


Ik mag naar Roosendaal en krijg een dubbeldekker mee. Tijdens mijn controle op de bovenverdieping kom ik bij een Poolse jongen die een beetje Nederlands spreekt. Hij heeft een kaartje met korting naar Zaltbommel gekocht. Wat hij precies bij mij in de trein doet is me altijd onduidelijk gebleven, maar ook zo komt hij in de juiste richting. Ik vraag hem naar zijn kortingskaart. Die heeft hij niet. Hij krijgt van mij de mogelijkheid om in Zutphen uit te stappen en daar een kaartje te gaan halen. Daarin is hij niet echt geïnteresseerd, hij denkt dat we op de veemarkt staan en probeert te onderhandelen en het naar Arnhem te rekken. Maar zo werkt het nu eenmaal niet, hij gaat er in Zutphen uit en anders krijgt hij van mij een kaartje en is hij sowieso 35 euro duurder uit. Hij sputtert nog wat tegen, maar gaat daar uiteindelijk mee akkoord. In Zutphen zie ik hem echter niet uitstappen. Ik maak me er niet druk om en weet dat ik hem voor Den Bosch nog wel een keer tegenkom. En terwijl ik wat later op de rit aan het controleren ben en hem eigenlijk alweer vergeten was, kom ik hem ineens op de benedenverdieping tegen. Ik vraag hem of het kaartje kopen gelukt is en hij kijkt me een beetje meewarig aan. Nee, natuurlijk is hem dat niet gelukt, want hij is de trein nooit uitgeweest. Dan die boete maar, zie ik hem denken. Is hij dus alsnog die 35 euro duurder uit...

Met de Sprinter rijd ik vanuit Enschede richting Zwolle. Net voor vertrek komt de trein uit Duitsland aan in Enschede en daar rollen de nodige internationale reizigers uit. Zo ook een groep van zes jongens. Bij controle laten ze me hun Quer-Durchs-Land-tickets zien, goedkope dagkaarten waarmee ze in Duitsland met stoptreinen het Bundesland door mogen reizen. Als ik vraag naar de Nederlandse kaartjes, krijg ik een gezamenlijke kaart naar Alphen a/d Rijn te zien voor 6 personen. Ik leg uit dat ze alleen die hoeven te laten zien en wens ze een fijne reis toe. Als we in Hengelo zijn, waar de trein een aantal minuten stil staat, vraag ik me ineens af hoe zij naar Alphen willen reizen als ze bij mij in de trein zitten, dus ik loop naar ze terug en vraag of ze dan in Almelo overstappen. Het ontkennende antwoord verbaast me een beetje, want dan gaan ze dus enorm omreizen. Dan blijkt hoe het zit: Met die Duitse kaartjes mogen ze alleen in regionale stoptreinen stappen en absoluut niet in Intercity's. Maar dat verschil kennen we hier in Nederland niet, dus zouden zij onnodig met allemaal Sprinters een enorme omreis maken. Ik schrijf voor ze op hoe ze vanuit Almelo met één overstap in Alphen komen en leg ze uit dat ze hier gewoon in de Intercity mogen stappen. Ze zijn een beetje verwonderd dat dat gewoon mag, maar dankbaar dat ik ze er op wijs, want dat scheelt een paar uur reizen. In Almelo stappen ze uit en nemen ze afscheid door nog even uitbundig te zwaaien. Vriendelijke jongens...

Ik ben met een Sprinter ergens in het land op pad, als ik word gebeld. Het is onze Veiligheidscentrale, die een verzoek in wil dienen. Er zijn twee jonge meisjes weggelopen uit de instelling waar ze wonen. De politie heeft het vermoeden dat ze tijdens mijn treinrit in gaan stappen en vraagt me of ik naar de meiden uit wil kijken. Ik krijg het signalement doorgespeeld en beloof naar ze uit te kijken. Op het station waar ze geacht worden in te stappen let ik extra op, maar het is vrij druk, dus ik kan niet iedereen zien. Ik wandel op mijn gemakje door de trein en let goed op of ik iemand zie die aan het signalement voldoet. Maar als ik de hele trein nog een keer heb gezien, blijkt dat ze niet bij me zijn ingestapt. Ik bel terug naar de Veiligheidscentrale om dat door te geven. Ze bedanken me voor mijn inzet. Nu maar hopen dat ze weer veilig en wel zijn opgedoken...

Ook in het nieuwe jaar blijkt lezen erg moeilijk te zijn. Ik krijg een Kruidvat chipkaart in mijn hand. Het ding is niet ingecheckt, zo geeft mijn kaartlezer aan. Niet dat dat had gekund, want het is een dagkaart voor in het weekend. Als ik de kaart teruggeef en laat zien wat er op staat ("Geldig op één zaterdag of één zondag"), verkleurt de vrouw meteen. De vier kinderen die er omheen zitten zijn in één klap stil. "Dat had ik écht niet gezien!" zegt ze. Nee, dat blijkt, anders had ze er niet mee in de trein gezeten. Ze moeten er het volgende station uit, dus ik doe er niks meer mee. Maar aan de blik van de vrouw te zien, laat ze dat niet nog een keer gebeuren.

Ik ben heel erg benieuwd wat het nieuwe jaar verder nog te bieden heeft...!

Mikos, Hoofdconducteur
___________________________________________________________________________
Verhalen in Vanaf de Werkvloer komen onder andere uit de Besloten Personeelsdelen voor OV-personeelsleden. Wil je ook (eventueel anoniem) bijdragen aan Vanaf de Werkvloer? Vertel dan je verhaal in de Besloten Personeelsdelen. Voor toegang vragen we je om een kopie of scan van je personeelspas in te sturen. Reageren op de bijdrage kan in dit topic.