Najaar

[OVE Redactie]

De herfst is weer begonnen en dit jaar met een flinke storm. Treinen die uitvielen, reizigers met vertraging, het advies om in huis te blijven... Maar deze keer heb ik er niks van meegekregen; ik was op vakantie. Alleen bij aankomst op Schiphol merkte ik dat het stormachtig weer was. Vanuit de bus naar de auto waaide ik bijkans weg en ook de terugrit naar huis was het flink opletten om niet van de weg te waaien. Laat staan hoe dat moet zijn geweest op het spoor...

Toen de ergste storm voorbij was, moest ik weer aan het werk. De bovenleidingen waren weer gerepareerd, omgeknakte seinen vervangen en de diverse bomen op het spoor weggehaald. Geen onvertogen woord gehoord van mijn reizigers, ze waren allemaal allang blij dat alles weer reed volgens het spoorboekje.


Tijdens mijn eerste controle na mijn vakantie vroeg in de middag kwam ik een jongeman tegen. Hij gaf me een retour Vlissingen Souburg-Zwolle. Ik keek naar het kaartje en vervolgens op mijn horloge; hij moest al op de terugweg zijn. Toen ik hem daarnaar vroeg, antwoordde hij: "Ja, ik ben vanochtend om negen uur vertrokken, en om één uur was ik bij mijn vriend." Mijn horloge gaf kwart over twee aan, dus ik vond het opvallend. De jongen had besloten om na een uurtje op visite te zijn geweest weer naar huis te gaan. Hij vroeg me hoe laat hij nu weer in Souburg zou zijn. Volgens de planner om kwart over zes. Hij was dus welgeteld acht uur onderweg om een uurtje op bezoek te gaan. Ik vond het een prachtig verhaal. Toen ik bij hem wegwandelde, nadat ik hem een fijne reis had toegewenst, bedacht ik me weer wat voor bijzondere verhalen sommige mensen soms kunnen hebben om in de trein te zitten.

Later kom ik een jongeman tegen in een spitstrein. Hij oogt wat verward, maar heeft ook een licht agressieve blik in zijn ogen. Hij zit midden in de coupé, dus ik schat in dat hij niet op problemen uit is. Hij geeft me een papier waarop zijn identiteitsgegevens staan en vraagt me wat nors om een Uitstel van Betaling naar Nijmegen. Ik schrijf hem zijn kaartje uit en halverwege vraagt hij op dezelfde norse toon hoelang het gaat duren. Ik ben in een vrolijke bui en vraag hem voor de zekerheid wat hij daarmee wil vragen: De acceptgiro of de rit naar Nijmegen. Hij zucht een keer en vraagt hoe lang het duurt naar Nijmegen. De sfeer is een beetje gespannen. Zodra ik hem al zijn papieren heb gegeven, bedankt hij me zowaar. Als ik verder ga met mijn controle, zit er een vrouw aan de andere kant van het gangpad. Aan haar gezicht kan ik zien dat ze de situatie nogal spannend vond. Met een knipoog haal ik de spanning van haar gezicht. Het is allemaal goed.

In een andere trein tref ik een man met zijn dochtertje op het balkon. De man wil me meteen al de hand schudden, maar dat sla ik voor het gemak maar even over. "U wilt geen hand?" Neuh... Als ik aan iedereen een hand moet gaan geven kom ik nooit die trein door... Het meisje heeft netjes een Railrunner, maar voor zichzelf heeft hij alleen een enkele reis van Hilversum naar Utrecht. Met een half verhaal dat hij zijn portemonnee vergeten is en dat hij het vooral zo erg vindt omdat hij zijn dochtertje bij zich heeft, kortom, of ik een kaartje uit wil schrijven. De nerveusiteit is van zijn gezicht af te lezen, maar ik stel hem gerust dat het iedereen een keer kan overkomen. Als ik hem het kaartje heb afgegeven en heb uitgelegd wat hij allemaal moet doen om alles te regelen, bedankt ook hij me. Het meisje laat haar benen speels bungelen over de rand van haar klapstoeltje. Ze vindt alles wel best.

In een van de laatste treinen die ik rijd, kom ik bij een drietal meiden. Ze zijn in een opperbest humeur en één van hen begint: "Hé, jou ken ik ergens van!" Ohja? En wat mag dat dan wel zijn? "Van de trein!" En maar giebelen, en maar giebelen...

Ik ben blij dat de mensen een goed humeur hebben. Dan heb ik die namelijk ook. Als de rest van de herfst nou ook zo verloopt...

Mikos, Hoofdconducteur
___________________________________________________________________________
Verhalen in Vanaf de Werkvloer komen onder andere uit de Besloten Personeelsdelen voor OV-personeelsleden. Wil je ook (eventueel anoniem) bijdragen aan Vanaf de Werkvloer? Vertel dan je verhaal in de Besloten Personeelsdelen. Voor toegang vragen we je om een kopie of scan van je personeelspas in te sturen. Reageren op de bijdrage kan in dit topic.