Maak er het beste van!

[OVE Redactie]

Op het spoor zijn er bepaalde periodes waarin de zaken allemaal wat meer niet gaan zoals we zouden willen. Vooral de winterperiode steekt er met hoofd en schouders bovenuit, maar volgens de publieke opinie is er iedere dag wel iets te verzinnen waarom we niet volgens dienstregeling rijden. Nu is dat gelukkig ook weer behoorlijk overdreven, maar het komt inderdaad te veel voor dat er een verstoorde situatie is op het spoor. Heel vervelend voor de reiziger, die niet op zijn of haar bestemming komt of later.

Als conducteur kom je ook wel eens in een verstoorde situatie terecht en wordt er van je verwacht dat je met de informatie die je hebt de reizigers informeert. Helaas komt het nogal eens voor dat je juist op die momenten niet de informatie hebt die je zou willen geven. Maar reizigers verwachten op dat moment wel informatie van je. Vanuit je vakmanschap probeer je die te geven, maar dat wil niet altijd zeggen dat het ook zo zal gebeuren.

Zo stond ik niet lang geleden ineens met mijn Sprinter naar Leeuwarden in Meppel. Ik zou niet verder gaan dan Steenwijk vanwege een aanrijding tussen Steenwijk en Wolvega. Dat werd me net voor Meppel doorgegeven, zodat de reizigers voor Leeuwarden in Meppel nog over konden stappen en via Groningen om konden reizen. Wij zouden doorgaan naar Steenwijk en daar weer keren om terug te gaan naar Zwolle. Terwijl we in Meppel langs het perron stonden en diverse reizigers instapten, besloot ik om nog eens om te roepen voor de reizigers naar Leeuwarden dat ze hier uit moesten stappen en via Groningen moesten reizen. Meteen daarna nam de machinist contact met me op; de treindienstleider had het sein herroepen, want we zouden nu ineens ook niet verder gaan dan Meppel. En daar sta je dan met een trein met honderden reizigers, midden in de spits, die je uit moet gaan leggen dat we ineens niet verder gaan dan Meppel. Verwarring alom, veel reizigers die aan me kwamen vragen wat ze nu moesten doen. Uiteindelijk hebben we met het personeel van de Intercity na ons geregeld dat zij een extra stop zouden maken, zodat de meeste reizigers toch nog naar Steenwijk konden en niet een uur hoefden te wachten. Met een vrij lege trein ben ik daarna teruggekeerd naar Zwolle, waarna de trein doorging richting Rotterdam.



Of de wisselstoring tussen Houten en Utrecht laatst. Daardoor was de hele treinenloop rondom Den Bosch ook verstoord. Intercity's waren allemaal minstens twintig minuten te laat en ik moest met de Sprinter naar Deurne. De Intercity was net vertrokken en mijn trein puilde uit met reizigers die allemaal al met een eerdere Sprinter hadden meegewild. We vertrokken redelijk op tijd uit Den Bosch en in Vught stapten er al een heleboel reizigers uit. Vol gas richting Boxtel, maar net voor Boxtel komen we tot stilstand. De plek deed me al vermoeden wat er aan de hand was en kort daarna bevestigde de machinist dat: Doordat de treinen allemaal anders reden dan normaal stond het wissel voor ons de verkeerde kant op en konden we met onze trein niet meer langs het perron van Boxtel stoppen: We moesten rechtdoor via de Intercitysporen naar Best. Terwijl de machinist optrok om snel naar Best te rijden, riep ik om wat er aan de hand was en waarom we niet in Boxtel zouden stoppen. Een hele diepe zucht ging door de trein heen. Maar op dat moment kunnen wij ook niks meer veranderen. Ik ben snel aan het bellen gegaan om te kijken wat er dan in Boxtel voor die reizigers geregeld kon worden, maar de treindienstleider had al meegedacht en met mijn machinist afgesproken dat de Sprinter richting Boxtel en Den Bosch in Best even op ons zou wachten, zodat de reizigers meteen over zouden kunnen stappen en niet nog een kwartier langer hoefden te wachten. Een heleboel reizigers maakten de overstap in Best en zo konden wij snel weer door.

Aangekomen in Eindhoven stonden we vijf minuten volgens dienstregeling onze vertrektijd af te wachten. In de tussentijd keek ik naar de treinen om ons heen, die allemaal flink te laat waren. Ik besloot na te vragen of we zouden wachten op de met 20 minuten vertraagde Intercity richting Maastricht. Die kon wel eens binnenkomen op het moment dat ik zou vertrekken. En dat zou inderdaad gebeuren als ik niet even had gebeld, ze waren me dankbaar dat ik het vroeg en verzochten me de aankomst van die trein even af te wachten. En ook daaruit kwam nog een flinke lading reizigers voor de richting van Helmond en Deurne. Met een klein beetje meedenken kun je heel veel reizigers een plezier doen, zoals in dat geval.

Maar af en toe gaat het allemaal buiten je om. Ik moest met de Intercity naar Den Haag vanaf Zwole en dan via Nijmegen naar Den Bosch. Maar omdat bij Den Haag de bovenleiding was beschadigd door een SLT, zouden we niet verder gaan dan Amsterdam Zuid. Dat werd uiteindelijk Schiphol en met mijn machinist samen de lege trein naar het opstelterrein van Hoofddorp rijden. Toen de bijsturing me eenmaal had gevonden, bleef mijn dienstkaartje geen moment meer hetzelfde. Ik werd gevraagd om mee te gaan met een Intercity naar Utrecht. Samen met de Arnhemse collega heb ik die trein gecontroleerd. Midden in de spits, gezellig druk. Net na aankomst in Utrecht werd ik gebeld: Of ik de Intercity naar Leiden wilde rijden. "Ik heb een spoedje voor je, zou jij de 8800 naar Leiden willen rijden?" Ja hoor, hoe laat vertrekt die? "Een kwartier geleden!" Oh, dan zal ik maar opschieten... Op spoor 18 stond een ICM klaar met allemaal reizigers die aan het kijken waren waarom er niks gebeurde. Toen ook mijn machinist, ook ad hoc geregeld, aan kwam gewandeld, vertrokken we met 17 minuten vertraging. Net voor Woerden werd ik gebeld met de mededeling dat we door een seinstoring tussen Alphen a/d Rijn en Leiden niet verder zouden rijden dan Alphen. Omreizen was er ook niet bij, want bij Den Haag reed nog steeds niks richting Leiden door de defecte bovenleiding. Maar, de eerstvolgende trein zou wel doorrijden, zo was de bedoeling. In Alphen liep de trein weer helemaal leeg en iedereen wandelde naar de andere kant, waar tien minuten later inderdaad de doorgaande trein naar Leiden binnenkwam. Ik moest terug naar Utrecht, maar nog voor we die kant op konden kreeg ik al een nieuw dienstkaartje; na aankomst in Utrecht met dezelfde trein keren naar Leiden. Gelukkig liep dat wel allemaal op rolletjes. Na aankomst in Leiden moest ik met een trein mee naar Den Haag Hollands Spoor om daar over te stappen naar Den Haag Centraal. De bijstuurder die ik diverse keren aan de telefoon heb gehad ging flink met mij in overleg om de treinen waar hij niemand voor had te kunnen bezetten en me ondertussen toch nog terug richting Zwolle te kunnen krijgen. "Ik zie hier in mijn app staan..." Ah, zelfs de bijsturing was overgestapt op de NS Reisplanner op zijn telefoon in plaats van het systeem dat wij krijgen om mee te werken. Toen ik dat zei, reageerde hij met niks anders dan: "Je lacht me toch niet uit, he?" Na veel vijven en zessen kwam ik vijf minuten later in Zwolle dan normaal. Ook dat had de bijstuurder netjes aan me gevraagd, of ik dat goed vond. Maar in zo'n verstoorde situatie ga ik daar helemaal niet over klagen; ik ben allang blij dat ik redelijk op tijd terug in Zwolle ben.

Of die bijna-aanrijding met een auto bij Herfte laatste, waardoor er geen treinverkeer tussen Meppel en Zwolle was. Ik kwam vanuit Leeuwarden en kreeg al snel de melding dat er door een auto op het spoor geen treinen zouden rijden. Achteraf bleek dat de betreffende trein de auto op een haar na had gemist, maar dat de auto wel vast stond in het spoor en daar weggesleept moest worden. Doordat er een flink aantal treinen tussen Meppel en Herfte waren vastgelopen, moesten die allemaal terugkeren naar Meppel. Daardoor kon het gebeuren dat we maar liefst 45 minuten hebben staan wachten voor het station van Meppel voor we binnen konden komen. Voor de reiziger zijn dat 45 hele lange minuten, voor mij is dat interessante tijd om alles uit te zoeken: Reisadviezen, wanneer en waar de bussen komen en de mindervalide reizigers moeten ook een alternatief krijgen. Ik had een mevrouw in een scootmobiel in de trein zitten, die naar Deventer moest. Alle andere reizigers konden in Meppel overstappen op de touringcars die geregeld waren. Maar daar komt die mevrouw met de scootmobiel natuurlijk niet in. Toen we eenmaal langs het perron kwamen en de hele trein leegliep, ben ik als eerste naar die mevrouw, die ik onderweg al had gecontroleerd, gewandeld om haar te vertellen dat ik een rechtstreekse taxibus voor haar had geregeld naar Deventer. Dat scheelt haar twee keer extra overstappen, wat toch al een behoorlijke onderneming is met zo'n scootmobiel.

Er was alleen één puntje: Hoe moest ze de trein uitkomen. Normaal wordt dat gedaan door servicemedewerkers, die een cursus hebben gekregen om de invalidenbrug te gebruiken. Maar die zijn er niet in Meppel. Dus dan moeten we zelf maar wat proberen. Toevallig liep ik tegen een Zwolse conductrice aan, die ook in Meppel was gestrand. Ze wilde me graag helpen, dus hebben we samen de invalidenbrug gehaald en naar de trein gebracht om mevrouw uit te kunnen laten stappen. Daarna begon er een verwarrend spelletje "Wie stuur ik waar naartoe?" van de bijsturing. Het was de bedoeling dat ik terug zou gaan naar Leeuwarden. Maar er liep ook een Leeuwarder conductrice op het perron, waarvan het ons een beter idee leek om haar met die trein naar Leeuwarden te sturen. Terwijl zij bezig was de invalidenbrug terug te brengen ("Dan kan jij zo meteen op tijd vertrekken", zei ze), veranderde het plan compleet en werd zij gevraagd of ze naar Leeuwarden wilde rijden met die trein. Ik zou de brug dan terugbrengen en dan kon zij weg. Zo gezegd, zo gedaan en terwijl ik naar de invalidenbrug liep, kwam er een nieuw dienstkaartje op mijn Railpocket binnen: Over drie kwartier vanuit Meppel richting Groningen, zoals ik in eerste instantie ook al had moeten doen. Dat gaf me mooi de tijd om die mevrouw in haar scootmobiel te begeleiden naar het taxibusje, waar ze uiteindelijk nog twintig minuten op heeft moeten wachten. Ze was heel dankbaar dat alles zo goed geregeld was. Dat geeft je dan toch een goed gevoel!

Het beste maken van de situatie waarin je terecht komt, dat is de beste manier om je door een verstoring heen te slaan. Ik heb natuurlijk het voordeel dat ik niet echt ergens heen hoef en de reiziger wel, maar dat verschil zorgt er ook voor dat je als conducteur de ruimte hebt om de gehele situatie te overzien en aan zoveel mogelijk mensen kunt denken in plaats van één individu. Dat komt misschien wel eens arrogant over, omdat je een reiziger vertelt dat 'het even niet anders is', maar uiteindelijk probeer je iedereen zo snel mogelijk op de plaats van bestemming te krijgen. We maken er het beste van...

Mikos, Hoofdconducteur
___________________________________________________________________________
Verhalen in Vanaf de Werkvloer komen onder andere uit de Besloten Personeelsdelen voor OV-personeelsleden. Wil je ook (eventueel anoniem) bijdragen aan Vanaf de Werkvloer? Vertel dan je verhaal in de Besloten Personeelsdelen. Voor toegang vragen we je om een kopie of scan van je personeelspas in te sturen. Reageren op de bijdrage kan in dit topic.