Waardering

[OVE Redactie]

Vaak schrijf ik over reizigers die opvallende dingen doen om onder het betalen van hun reis uit te komen. Door kaartjes te kopen die niet voor hen bestemd zijn of door simpelweg geen kaartje te kopen. Soms zijn er ook reizigers die heel erg lastig kunnen zijn als je ze komt controleren. Of die lastig zijn als je ze niet eens komt controleren, maar gewoon voorbij loopt. Of reizigers die elkaar onderling lopen te vervelen. Wat je allemaal wel niet tegenkomt als conducteur...

Maar lang niet alles is altijd maar negatief. Soms zitten er diensten tussen waarin je als conducteur uit kunt blinken, bijvoorbeeld tijdens verstoringen. En soms zijn er ook reizigers die je een goed gevoel kunnen geven. Zoals de reiziger waarover deze column gaat.

Het is 's avonds laat als ik in Groningen aankom. Ik heb een kleine twintig minuten voordat ik de laatste trein terug naar Zwolle moet rijden. Ik wandel even naar het personeelsverblijf en praat daar met twee Groningse conducteurs. Een ervan heeft net geprobeerd een man duidelijk te maken dat hij niet meer op Schiphol gaat komen, maar omdat de man geen Engels spreekt, gaat het mijn collega slecht af, zo zegt hij. Als ik even later het perron op loop om naar mijn trein te gaan, zie ik dat de schoonmakers een man naar mij verwijzen. De man komt naar me toe en laat me zijn kaartje van Delfzijl naar Schiphol zien. Het kan niet anders dan dat dit de man is waar mijn collega het over had, want hij spreekt nauwelijks Engels. Gelukkig spreekt hij een beetje Duits en kan ik hem uitleggen dat hij niet meer op Schiphol komt. Hij laat me zijn vliegticket zien. Hij vliegt met een Nederlandse maatschappij de volgende ochtend rond half zeven richting Portugal. Althans, dat is de bedoeling.


Het is echter al elf uur 's avonds en op Schiphol komen doet hij met de trein in ieder geval niet meer. Ik zoek voor hem op of hij vanuit Zwolle nog op tijd op Schiphol kan komen met de eerste trein, maar zelfs dat gaat hij niet redden. Ik laat hem op de kaart van Nederland zien waar hij nu is, waar hij moet zijn en waar hij gaat stranden. Hij begint te vragen of er ook een 'autobus' gaat; ook dat hebben we niet. Ik adviseer hem om mee te gaan naar Zwolle, dan is hij in ieder geval al een heel stuk dichterbij Schiphol en kan hij misschien een taxi nemen. Hij vraagt waar hij mag 'rauchen', dus ik wijs hem de rookzone en vertel hem dat hij vijf minuten heeft.

Onderweg controleer ik zijn kaartje en hij is heel dankbaar voor de informatie die ik hem heb gegeven. Als ik na Meppel langs hem loop, hoor ik hem zeggen: "Entschuldigung?" Ik ga tegenover hem zitten. Hij maakt me duidelijk dat hij met de wifi aan boord heeft opgezocht wat een nieuw ticket hem kost. Hij schrijft op een papiertje: Taxi €200,- +. Daar kan hij wel van uitgaan, ja. Vervolgens schrijft hij op dat een nieuw vliegticket hem €140,- kost. We komen samen tot de conclusie dat hij dan inderdaad beter een nieuw ticket kan kopen en wat later kan vliegen. Hij bedankt me nogmaals. Ik geef hem nog wel het advies in Zwolle bij de taxistandplaats te vragen wat een ritje naar Schiphol daadwerkelijk kost, misschien valt het mee...

Als we in Zwolle aankomen en ik de trein uitstap, staat de Portugees er een beetje hulpeloos bij. Ik had me al voorgenomen om met hem naar de taxistandplaats te lopen en te vragen wat het mag kosten. Maar de man is me voor en komt met zijn kleine trolley en de stevige tas erboven naar me toe. Hij drukt me de hengsels van de tas in mijn handen en begint in de tas te rommelen. Ik heb geen idee wat hij wil laten zien, maar ik laat het toe. Hij haalt allerlei onderdelen van een steengrill uit de tas en laat ze trots zien. Vervolgens wijst hij naar zijn trolley en begint over 'proibido' en 'de mão'. Natuurlijk: Hij heeft een goedkope vlucht geboekt en mag alleen handbagage meenemen. En aangezien die steengrill bestaat uit allerlei metaal (wat niet mee mag in je handbagage) en veel te zwaar is (en hij flink zal moeten betalen om het ding mee te mogen nemen als gewone bagage), mag hij dat ding niet mee nemen. "Geschenke!" zegt hij met een glimlach om zijn mond, wijzend op de tas met de steengrill. Hij heeft het ding waarschijnlijk van vrienden waar hij op bezoek is geweest gekregen, maar mag het ding niet meenemen, dus geeft hij hem aan mij. Ik ben een beetje beduusd, maar dank hem voor het geschenk. Normaal mag je niks aannemen, zeker niet als het gaat om een kaartje, want dan is het omkoping, maar dit neem ik met plezier aan. Zeker als hij het ding toch niet mee mag nemen. Ik maak hem duidelijk dat we samen naar de taxi's lopen.

Ik loop recht op de eerste taxichauffeur af, met de Portugees in mijn kielzog. De Turkse chauffeur reageert nadat ik mijn vraag heb gesteld wat het kost om op Schiphol te komen snel met: "280 euro." Ik draai me om naar de Portugees en we komen tot de conclusie dat hij gek is als hij dat doet. Vervolgens komt er een taxichauffeuse bij staan en ze vraagt: "Waar moet hij naartoe?" Ik leg uit hoe het zit en dat hij voor 280 euro echt niet naar Schiphol gaat. Ik reken haar voor: Hij moet een nieuw ticket kopen voor 140 euro en een nieuw treinkaartje naar Schiphol, ongeveer 20 euro. Voor 160 euro is hij dus een paar uur later, in plaats van op tijd voor 280 euro extra. "Maar, dan moet hij hier wel een paar uur wachten op de trein." reageert ze. Maar dat maakt de man niks uit. Het is gelukkig nog redelijk warm en hij ziet het niet echt als een probleem. Ik hoor haar achter me hardop vragen: "Kan ik voor 160 euro naar Schiphol rijden?" "Het kan wel..." zegt een andere chauffeur aarzelend. Ik draai me naar haar om en speel er meteen op in: "Is dat een aanbod dat je hem doet? Want dan vertaal ik het voor je." Ze denkt er nog twee seconden over na en zegt dan: "Tja, er gebeurt hier toch niks, dus doe maar." Ik draai me naar de Portugese reiziger om en schrijf op mijn dienstkaartje uit hoe het zit. Een nieuw vliegticket van 140 euro en een treinkaartje naar Schiphol van 20 euro bijkopen voor de vlucht van elf uur of nu voor 160 euro met de taxi naar Schiphol en alsnog met de eerste vlucht om half zeven naar Portugal vliegen. Hij kijkt me aan en zegt vragend: "Besser, he?" Ja, in de taxi stappen is zo zeker beter! Hij besluit de taxi te nemen en de eerste vlucht te pakken. De taxichauffeuse loopt naar haar wagen en de man gaat voor me staan: "Danke sehr!" Ik moet lachen en wijs naar de tas met de steengrill: "Danke schön!" De man vindt het allemaal allang prachtig; hij gaat zijn vlucht halen en is op een mooie manier van de steengrill af gekomen. Met een glimlach loopt hij naar de taxi en nemen we afscheid.

De glimlach om mijn mond is er niet minder om; ik heb de man tijdens zijn wereldreis van Delfzijl naar Schiphol kunnen helpen om toch op tijd op Schiphol te kunnen komen voor zijn vlucht. Ik heb zelfs een 'goedkope' taxirit naar Schiphol kunnen regelen. En als waardering ga ik naar huis met een gloednieuwe steengrill. Met een beter gevoel kun je je dienst niet beëindigen. En geloof mij: De steengrill is een paar dagen later meteen uitgeprobeerd en deed het perfect. Daar kon ik nog wel eens lang plezier van hebben!

Mikos, Hoofdconducteur
___________________________________________________________________________
Verhalen in Vanaf de Werkvloer komen onder andere uit de Besloten Personeelsdelen voor OV-personeelsleden. Wil je ook (eventueel anoniem) bijdragen aan Vanaf de Werkvloer? Vertel dan je verhaal in de Besloten Personeelsdelen. Voor toegang vragen we je om een kopie of scan van je personeelspas in te sturen. Reageren op de bijdrage kan in dit topic.