Verstoringen

[OVE Redactie]

Soms heb je van die dagen dat alles goed gaat. De reizigers zijn tevreden, op ieder station zijn we aan de vroege kant en hebben we geen last van verstoringen. Op andere dagen is het net alsof het lot je wil tarten: Dan gaat er een heleboel tegelijkertijd mis. Daarvan heb ik een aantal diensten achter de rug.

Ik ga met de Sprinter van Zwolle naar Groningen en twintig minuten later met dezelfde trein weer terug. Allemaal niet heel interessant; ik controleer de reizigers in de trein en sta ze te woord met het handjevol vragen dat ze stellen. Als we Assen voorbij zijn, krijg ik een melding op mijn Railpocket dat er een verstoring is tussen Zwolle en Meppel. Op dat moment heb ik er natuurlijk nog geen last van, maar ik bereid me vast voor op de terugrit. Dat zal wat worden... In Groningen aangekomen hoor ik van een aantal collega's dat er een ballon in de bovenleiding zou hangen. Geen luchtballon, maar zo'n kleintje die waarschijnlijk ergens is losgelaten met een kaartje eronder om te zien hoe ver het ding gevlogen heeft. In zulke gevallen neemt de treindienstleider geen enkel risico en gooit het treinverkeer over het spoor dat er last van heeft meteen plat. Gelukkig blijft er nog één spoor over om over te kunnen rijden, maar dat levert wel een aantal opgeheven treinen op. Ik informeer in Groningen of ik wel doorga en of ik niet heel misschien een langere trein mee kan krijgen in plaats van de ICM-IV waarmee ik naar Groningen gekomen ben. Ik spreek een Zwolse collega die een tien minuten voor mij uit vertrekt met de Intercity en die in Assen wordt opgeheven. "Ik zie je in Assen wel," hoor ik hem zeggen. Daar zullen alle reizigers uit die spitstrein dus over moeten stappen op mijn trein. Dat wordt wat. Maar ik krijg telefoon terug dat ik een langere trein meekrijg, zodat ik wat meer reizigers mee kan nemen onderweg. Altijd fijn.



Er zit alleen niet echt veel tempo in de trein, maar we rijden. Groningen Europapark, Haren, het gaat allemaal goed. De machinist meldt me dat er een tractieinstallatie is die niet helemaal lekker meedoet en dat we daardoor niet snel op de normale snelheid komen. Net voor Assen roep ik om dat de reizigers er rekening mee moeten houden dat het nogal vol zou kunnen worden in de trein, maar aangekomen in Assen blijkt dat de Intercity toch is doorgereden naar Zwolle. Van de collega ook geen enkel spoor. Na vertrek uit Assen vraagt de machinist me of ik in het voorste treinstel wil kijken naar een kast met lampen om te zien waar het technische probleem precies zit, want de trein komt steeds slechter van zijn plek af. Laat ik me net op dat moment in het achterste treinstel bevinden... In Beilen zorgt de machinist ervoor dat de storende installatie wordt uitgezet en we trekken al een stuk beter op bij het wegrijden. Dan belt de bijsturing: We moeten keren in Meppel en dan terug naar Groningen. De reizigers kunnen dan in Meppel overstappen. De trein waar we op keren vertrekt officieel drie minuten voordat wij in Meppel aankomen, dus als we in Meppel gekeerd zijn kunnen we meteen weer terug, zo luidt de boodschap. Maar met een haperende motor hebben we nu al last van een oplopende vertraging.

Eenmaal in Meppel aangekomen verwijs ik de reizigers naar de Intercity die nog geen vijf minuten na onze binnenkomst vanaf de overzijde van het perron vertrekt. Wij nemen de aanwezige reizigers op het perron mee en vertrekken met ongeveer 10 minuten vertraging ten opzichte van de dienstregeling. Ik controleer de reizigers in de trein en bekijk de vertraging die we voorzichtig proberen goed te maken. Na Assen zit er een reiziger in die min of meer loopt te mopperen dat hij in Groningen de sneltrein van Arriva naar Leeuwarden gaat missen en dan veertig minuten moet wachten op de volgende trein. Ik beloof hem dat ik zal bellen, maar meer kan ik niet doen. Aan de telefoon krijg ik te horen dat ze mijn vraag door zullen spelen, maar als we in Groningen aankomen, met tien minuten vertraging, is de sneltrein net twee minuten weg. Heel frustrerend voor die reiziger, maar ik heb mijn best gedaan.

Twee dagen later mag ik opnieuw naar Groningen. Maar liefst drie keer. Althans, dat is de bedoeling. Er gaat een collega conductrice met mij mee, die lichamelijke klachten heeft en daarom met iemand meeloopt om de werkzaamheden te kunnen verdelen. Naar Groningen toe gaat alles goed, maar de terugweg verloopt heel anders. Terwijl we bezig zijn de redelijk bezette trein te controleren, krijgen we van de machinist te horen dat we voorzichtig moeten rijden omdat er een verwarde vrouw bij het spoor is gesignaleerd. Zodra ik in de gelegenheid kom, roep ik dat om voor de reizigers. Even verderop zit er een vrouw met twee kinderen. Nadat ik haar heb gecontroleerd, vraagt zij: "Maar wat betekent dat, een verwarde vrouw langs het spoor? Moeten we dan terug zwaaien?" Ondanks dat je elke dag weer vragen krijgt waarvan je niet kunt vermoeden dat iemand ze je ooit zal stellen, is dit er een waar ik echt even van stil ben. Als ik haar zeg dat we voorzichtig moeten rijden om te voorkomen dat we de desbetreffende vrouw aanrijden en we dan nog veel verder van huis zijn, heb ik eigenlijk nog niet het idee dat ze het vat. En dus loop ik maar door. Terugzwaaien...

Doordat we een heel stuk langzamer hebben moeten rijden, lopen we een vertraging op van ongeveer vijf minuten. In Assen stappen de nodige reizigers uit en net voor Beilen wisselen we ineens door naar een ander spoor. We komen ook aan de andere kant dan gebruikelijk binnen. Daarvan zijn de reizigers op het perron kennelijk niet op de hoogte gesteld en dus beginnen ze te rennen om op het andere perron te komen. Niet dat dat veel nut heeft, want het sein blijft rood, maar dat weten zij niet. Via de portofoon vraag ik de machinist wat er aan de hand is. Hij antwoordt dat er een wisselstoring is bij Hoogeveen, wat hij daarna omroept. Na vijf minuten besluit ik naar voren te lopen om te vragen hoe het er voor staat. Hij vertelt me dat er een Intercity een stuk verderop staat die terug moet richting Hoogeveen en dat wij daar dan achteraan zullen rijden. Dat roep ik om voor de reizigers en ik stap naar buiten. Daar komen de nodige vragen, waar ik jammer genoeg het antwoord op schuldig moet blijven. Ik weet nu eenmaal niet precies hoe lang het nog gaat duren. Maar dan, na twintig minuten wachten, kunnen we toch vertrekken. We rijden via het linkerspoor naar Hoogeveen, waar we op spoor 1 binnenkomen. Via de portofoon krijgen we van een collega van Service&Veiligheid te horen dat dat niet is omgeroepen en iedereen nu van spoor 2 via de spoortunnel naar spoor 1 probeert te komen. Als de laatste reiziger is ingestapt, vertrekken we. In Meppel staat er een grote groep reizigers op ons te wachten, die we allemaal meenemen. In Zwolle zijn we precies een half uur te laat. De reizigers verspreiden zich over het station om op zoek te gaan naar hun volgende trein en wij lopen richting het verblijf. De trein naar Groningen hebben we gemist, we hebben hem onderweg voorbij zien komen, en dus wachten we af wat we moeten doen. In de tussentijd kunnen we mooi even wat eten. Er wordt ons gevraagd of we een ritje naar Kampen heen en weer willen maken. Geen probleem; we zijn dan op tijd weer terug voor de 'derde' rit naar Groningen.

Als we voor de derde keer, volgens dienstkaartje, naar Groningen moeten, rijdt hetzelfde treinstel voor als waar we de eerste slag mee hebben gemaakt. Mijn collega begint al over "Het ligt gewoon aan dat treinstel!", waarna ik aanvul met wat voor rampenrit dit dan wel niet moet worden. Tot aan Meppel gaat echter alles goed. Dan gaat ineens het tempo eruit. We vragen de machinist wat er is en die weet te melden dat de tegentrein iets heeft geraakt en we daarom voorzichtig verder moeten rijden. Het personeel van de trein die iets heeft geraakt gaat op onderzoek uit en aan onze machinist wordt gevraagd of hij wil schouwen. Dat is niets meer dan met aangepaste snelheid rijden en ondertussen alle hoeken en gaten langs het spoor bekijken om te zien of er ergens een slachtoffer ligt van de eventuele aanrijding. Als het om een menselijk slachtoffer gaat, moet het treinverkeer namelijk stilgelegd worden voor politieonderzoek, als het om een dierlijk slachtoffer gaat, valt een menselijk slachtoffer over het algemeen uit te sluiten en kunnen de treinen gewoon verder rijden, tenzij het stoffelijk overschot hinderlijk op of langs het spoor ligt; dan moet het eerst opgeruimd worden voor er weer treinen over dat spoor kunnen rijden. Op zijn verzoek lopen mijn collega en ik naar de machinist om hem te helpen bij het schouwen. Zes ogen zien immers meer dan twee. De machinist heeft het over twee alarmoproepen: Een van de tegentrein die iets geraakt zou hebben en daarna een tweede alarmoproep, die niet te verstaan was. Zodra we de tegentrein in het oog krijgen, rijdt die net weg vanaf de plek waar hij tot stilstand was gekomen. Kennelijk hebben ze aan de trein niets vreemds kunnen ontdekken en ook geen stoffelijk overschot gevonden. Toch moeten wij schouwen en rijden we een heel stuk langzaam, terwijl wij flink uit het raam turen om te zien of er iets op of langs het spoor ligt. Maar we treffen niets aan.

Als we in Groningen aankomen, krijgen we een melding op de Railpocket, die meteen verklaart waar de tweede, onverstaanbare, alarmoproep vandaan kwam: Een aanrijding met persoon tussen Meppel en Steenwijk. Voor vertrek naar Zwolle roep ik dat alvast om zodat iedereen die naar Steenwijk wil nog via Leeuwarden kan reizen. We controleren de trein en komen zonder noemenswaardige problemen in Meppel aan. Daar staat wederom een hele stoet met reizigers die richting Zwolle willen. Ze komen uit de net gearriveerde bus uit Steenwijk en als we ze duidelijk maken dat we graag weg willen en ze een beetje op moeten schieten, begint een van de wat oudere dames te mopperen: "We kunnen niet heksen." Even later zegt mijn collega tegen mij: "Maar als we niet op tijd wegrijden, halen ze in Zwolle de aansluiting niet en dan is dat natuurlijk ook weer onze schuld." We komen op tijd in Zwolle aan, waar ik de reizigers via de omroep naar de juiste sporen verwijs.

Van de drie slagen Groningen hebben we er maar twee kunnen doen, maar er was genoeg te beleven in en om de trein. In drie dagen tijd waren er twee keer verstoringen rondom Meppel. En twee keer kwam ik er in terecht; soms heb je van die dagen. Hopelijk gaat het de volgende keer die kant op wat beter!

Mikos, Hoofdconducteur
___________________________________________________________________________
Verhalen in Vanaf de Werkvloer komen onder andere uit de Besloten Personeelsdelen voor OV-personeelsleden. Wil je ook (eventueel anoniem) bijdragen aan Vanaf de Werkvloer? Vertel dan je verhaal in de Besloten Personeelsdelen. Voor toegang vragen we je om een kopie of scan van je personeelspas in te sturen. Reageren op de bijdrage kan in dit topic.