Verbaas u niet, verwonder u slechts...

[OVE Redactie]

Al vanaf mijn eerste dag bij het spoor is mij die regel aangeleerd: Verbaas u niet, verwonder u slechts. Dingen waarvan je nooit had gedacht dat die zouden kunnen gebeuren, maar ook zaken waarvan je zeker weet dat mensen echt niet zó stom kunnen zijn; ze komen allemaal voor in het beroep van Hoofdconducteur.

Midden in de avondspits ben ik aan het controleren in een drukke trein. De trein is iets voller dan ik had gedacht, maar ik kom er nog doorheen. Een aantal reizigers moet staan en dat is dan meteen aanleiding tot een heel diepe zucht zodra je binnen komt wandelen en om de vervoerbewijzen vraagt. Een enkeling heeft het lef om dan nog te vragen "Je komt nu toch niet controleren, he?". Alsof ze bij de Albert Heijn door mogen lopen van de caissière als er meer dan 5 mensen in de rij voor de kassa staan. Ik tref een vrouw die mij een Jaarkaart laat zien, waarvan de einddatum op 31 december 2012 ligt. Een normaal persoon zou zich daar hooglijk over verbazen, maar ik niet: Tegenwoordig kunnen er op die van buiten verlopen jaarkaarten geldige reisproducten staan, omdat een verlopen Jaarkaart nog steeds een OV-Chipkaart is die dan nog vier jaar geldig kan zijn. Ik pak de Jaarkaart aan en scan deze met mijn Railpocket. 'Geen reisrecht' is de melding die ik krijg. Ik spreek mevrouw aan. Ze is een beetje gepikeerd, want het balkon waar we staan is behoorlijk druk en de conducteur vertelt haar dat haar kaart niet in orde is. Vlug zegt ze: "Dan heb ik de verkeerde meegenomen." Maar ik geloof haar niet.

Op mijn gemak vertel ik haar dat ik dat even na zal gaan en ik ga zitten op de beugel van de deur. Met mijn telefoon zoek ik contact met onze medewerkerscentrale, die mij haarfijn kan vertellen welke kaarten mevrouw in het bezit zou moeten hebben. Ook bij de centrale is het spitsuur en ik sta even in de wacht. In de tussentijd vreet mevrouw zichzelf nogal op en stamelt op gegeven moment uit: "Kun je niet gewoon een bon uitschrijven?", maar dat zou zonde zijn van de energie, want ze beweert steeds dat ze er gewoon een thuis heeft liggen die het Stadsdeel voor haar betaalt. Als ze er dan een thuis heeft liggen, heb ik een bon geschreven voor niets. Niet dat ik verwacht dat ze er een thuis heeft liggen.

Het heeft even geduurd en dan wordt er opgenomen en ik krijg te horen dat mevrouw inderdaad een Jaarkaart heeft. Geldig tot en met 31 december 2012. Als ik heb opgehangen deel ik mijn bevindingen met mevrouw en vraag haar om een identiteitsbewijs, zodat ik een Uitstel van Betaling voor haar uit kan schrijven. Ze blijft het nog een paar keer ontkennen terwijl ik aan het schrijven ben, want het Stadsdeel betaalt haar Jaarkaart, maar dat zoekt ze dan later maar uit.



Maar ook de bijsturing kan er wat van. Ik meld me in dienst en zie op de schermen dat de trein voor mij naar Den Haag niet rijdt. Terwijl ik naar het personeelsverblijf loop, komt de voorgaande trein ernstig vertraagd binnen en wordt er omgeroepen dat die trein niet verder rijdt. Kort daarna word ik gebeld dat we mijn trein, bestaande uit een dubbeldekker met vier rijtuigen gaan combineren met de uitgevallen trein: een dubbeldekker met zes rijtuigen. Daar hebben we wel een extra conducteur voor nodig en die komt uit Enschede en heeft dan een heel korte overstap, dus daar moet ik dan misschien wel even op wachten. Geen probleem. Mooi op tijd loop ik naar mijn trein en zie voor mijn neus de beide treindelen gecombineerd worden. De conducteur die met 'mijn' trein afkomt draagt hem over en ik informeer de reizigers via de omroep dat dit de Intercity naar Den Haag zal zijn. Dan komt mijn machinist het perron opgewandeld. Ik vertel hem via de portofoon dat er gecombineerd is en dat hij nog wel even de remproef moet nemen. "Zijn ze gecombineerd? Ik word net gebeld dat we alleen met het zesje naar Den Haag gaan." Het is een minuut voor vertrektijd en voor alle zekerheid neem ik contact op met de Bijsturing. Inderdaad, het hele plan is overboord gegooid; er moet gesplitst worden en alleen het zesje gaat naar Den Haag. "Den Haag kan geen tien bakken hebben", krijg ik te horen. Als ik vertel dat de vorige trein is opgeheven vanwege te grote vertraging en ze deze trein nu ook willen gaan vertragen omdat op het laatste moment het hele plan omgegooid is, krijg ik te horen dat ze dat toch zo willen gaan uitvoeren. Er moet een rangeermachinist geregeld worden om de trein te splitsen, ik moet de reizigers uit het achterste treinstel halen, me verantwoorden tegenover de reizigers en al met al gaan we met tien minuten vertraging weg.

Onderweg doe ik mijn best om de aansluiting op de Intercity naar Amsterdam nog te regelen, wat gelukkig lukt, en ben ik bezig om voor een reiziger die zijn OV-Chipkaart tussen het klaptafeltje en de stoel in heeft laten vallen die kaart terug te krijgen. Wat me overigens niet lukt, maar ik regel wel voor hem dat een Storingsmonteur later op de avond de klaptafel zal demonteren en ervoor zal zorgen dat hij zijn chipkaart terug krijgt.

Door onze vertraging lopen we overal achter de feiten aan en komen we uiteindelijk met een kwartier vertraging in Den Haag aan. En wat schetst mijn verbazing? Daar gaan we combineren met een vierdelige dubbeldekker... Het combineren mislukt tot drie keer toe, waarna we besluiten met alleen het zesje te vertrekken. Bij vertrek hebben we nu ook een kwartier vertraging en die zullen we er de rest van de rit niet meer uit rijden, omdat we achter andere treinen vast komen te zitten. Verbaas u niet, verwonder u slechts...

NS is een bedrijf dat reizigers vervoert. Laat daar geen misverstanden over ontstaan. Maar een reisbedrijf is het daarmee niet. Niet in de zin waarvan de volgende reiziger dacht dat het bedoeld is...
Ik tref de jongeman tussen Lelystad en Almere. Hij geeft me een enkele reis naar Almere Buiten, met korting. Ik vraag hem om zijn kortingskaart. Hij haalt zijn CJP-pas tevoorschijn, een kaart waarmee je tot je 30e korting kunt krijgen op Cultuur. Ik ben wat verbaasd dat hij me die kaart laat zien en vertel hem dat dat geen kortingskaart is. "Oh jawel," zegt hij resoluut, "dat staat hier!" Hij haalt een brief van het CJP tevoorschijn en, nieuwsgierig als ik ben, ik lees graag wat hij me wil laten zien. "Met deze CJP-pas krijg je korting op musea, bioscoop, reizen...", leest hij me voor, "En dit is een reisbedrijf, dús heb ik hier korting." Ik moet heel erg moeite doen om mijn lach in te houden en vertel hem dat het toch iets anders in elkaar zit. Hij vindt het allemaal maar stom en ik raad hem aan om het dan maar met onze Klantenservice te regelen. Met een Uitstel van Betaling stapt hij uit.

Een reisbedrijf, tsja... Verbaas u niet, verwonder u slechts...

Mikos, Hoofdconducteur
___________________________________________________________________________
Verhalen in Vanaf de Werkvloer komen onder andere uit de Besloten Personeelsdelen voor OV-personeelsleden. Wil je ook (eventueel anoniem) bijdragen aan Vanaf de Werkvloer? Vertel dan je verhaal in de Besloten Personeelsdelen. Voor toegang vragen we je om een kopie of scan van je personeelspas in te sturen. Reageren op de bijdrage kan in dit topic.