Ploegen door de sneeuw

[OVE Redactie]

Het was weer groot nieuws de afgelopen week: Er zou sneeuw gaan vallen en NS en ProRail werden geacht daarop te reageren. Dat deden ze in eerste instantie heel voorzichtig: Er werden wat treinen geschrapt in de ochtendspits rondom Rotterdam. Maar ze waren even vergeten de treinen dan ook meteen te verlengen, dus dat zorgde voor nogal wat chaos in die contreien. Vervelend.

Daarna zette de sneeuw wat beter door en viel er ook daadwerkelijk genoeg om bijvoorbeeld in Gelderland een hele ochtend het busverkeer te ontregelen. En geloof mij als ik zeg dat die buschauffeurs meer durven met een bus dan jij en ik met een auto. En dan nóg klagen mensen dat we een aangepaste dienstregeling rijden. Onvoorstelbaar. Maar dat risico loop je nu eenmaal als openbaar vervoerbedrijf; dan ben je snel het pispaaltje en alles wat je doet wordt onder een vergrootglas gelegd.

Over het algemeen ging het volgens mij wel goed. Treinen werden hier en daar zowaar verlengd en ik heb weinig berichten gehoord over mensen die achter moesten blijven op stations. Op de gratis openingsdag van de Hanzelijn na, dan. Die werd beter bezocht dan NS in haar stoutste dromen had mogen wensen. Dat geeft maar aan hoe de hele Hanzelijn leeft.

Maar ook ik als conducteur kom natuurlijk in aanraking met de aangepaste dienstregeling, uitgevallen treinen en alles wat daarbij hoort. Alhoewel ik in eerste instantie meer reiziger dan conducteur was...


Op donderdagavond stond er een dienst van Zwolle naar Schiphol en Groningen op het programma. De collega met wie ik op pad ging zag de mededeling op het bord boven het perron dat we 5 minuten vertraging zouden hebben en draaide zich terstond om. "Plus vijf, terug!" Uiteindelijk zijn we met krap een minuut vertraging vertrokken, nadat het Groninger treindeel wat aan de late kant binnen kwam en er gecombineerd en geremd moest worden. De reizigers hadden een enquête in hun handen gedrukt gekregen om hun reisbelevenis in een cijfer uit te drukken. Op de een of andere manier denken ze daar dan automatisch bij dat ik extra mijn best doe, maar dat is niet waar. Waarom zou ik op zo'n moment ineens heel aardig en vriendelijk mijn werk doen en als er geen enquête gehouden wordt heel nors op mijn kont in de eerste klas gaan zitten? Aan de reacties op mijn peiling hoe de enquêtes werden ingevuld te merken, was men over het algemeen toch wel positief. Nu hadden we in het noorden ook niet zo gek veel last van de aangepaste dienstregeling, maar ook dan kan het volgens de reiziger allemaal erg slecht zijn.

Aangekomen op Hoofddorp Opstel, het opstelterrein waar de treinen die op Schiphol uitlopen leeg naartoe gaan om te keren en op bepaalde tijden keerpuntreiniging te krijgen, regende het natuurlijk onderweg naar de wc én de waterkraan om mijn flesje water aan te vullen. Ik zou immers helemaal naar Groningen gaan en dan is er onderweg nergens fatsoenlijk tijd te vinden om even wat water bij te vullen. Daarna heb ik mijn collega opgezocht om afspraken te maken hoe we zouden gaan werken onderweg richting Zwolle en Groningen. Terwijl we portofonisch contact zochten met onze, Zwolse, machinist, vingen we een gesprek op van een naast ons geparkeerde trein. De conducteur van die trein vroeg aan de machinist waarom ze nog steeds niet vertrokken waren, terwijl ze tien minuten geleden al vanaf Schiphol hadden moeten vertrekken. Het antwoord van die machinist kregen we ook nog mee: Er zou een wisselstoring zijn bij Hoofddorp Opstel. We waren inderdaad linkerspoor het opstelterrein opgekomen. Maarja, als je er op kunt komen, kun je er ook weer af komen. Toch?

Onze machinist deelde ons mee dat ook wij last zouden hebben van de wisselstoring en de treindienstleider nog niet kon vertellen welke treinen er wel en welke er niet zouden vertrekken. Aangezien we daar toch niks aan konden veranderen hebben mijn collega conducteur en ik ons maar even verdiept in een krantje. Op onze vertrektijd vanaf Schiphol stonden we nog steeds op hetzelfde spoor en riep onze machinist ons portofonisch op met de mededeling dat we maar even naar voren moesten komen. Daar kregen we de mededeling dat we zouden zijn opgeheven. Als je als reiziger achter een wisselstoring vast zit is dat niet prettig. Maar als treinpersoneel wordt het er niet veel beter op. Zeker niet als je, zoals de machinist, in Zwolle einde dienst zou hebben en een weekendje Limburg in het vooruitzicht. Na overleg met de bijsturing besloten we de eerste trein die wel naar Schiphol zou rijden te nemen om daar over te stappen op de volgende Intercity naar Amersfoort. Er werd ons bevestigd dat die wel zou rijden, alleen kregen we niet precies te horen of die vanaf Hoofddorp Opstel zou vertrekken of op Schiphol zou keren.

Eenmaal op Schiphol begeven we ons tussen de wachtende reizigers. De sfeer is gelaten; er wordt duidelijk in het Nederlands en Engels omgeroepen wat er aan de hand is en welke alternatieven mensen hebben. Alleen de treinen in de juiste richting laten nog even op zich wachten. Op weg van Hoofddorp Opstel naar Schiphol hebben we de trein die wij richting Amersfoort willen nemen wel gezien, maar wat ze er daarna mee hebben gedaan is ons onduidelijk. Er rijden wat treinen binnen richting Amsterdam Centraal, maar de verwachte trein naar Enschede komt maar niet. Via de Railpocket en de omroep begrijpen we dat alle Intercity's richting Utrecht en Amersfoort worden omgeleid via Amsterdam Centraal en niet stoppen in Amsterdam Zuid en Duivendrecht. Er blijkt nóg een wisselstoring te zijn en wel bij de Utrechtboog tussen Amsterdam RAI en Duivendrecht in. Samen met de aanwezige servicemedewerkers verlenen we wat informatie aan reizigers die de omroep niet hebben gehoord. Dan doemt de Intercity naar Enschede ineens op, met een half uur vertraging. We melden het treinpersoneel dat we met ze meegaan richting Amersfoort en zoeken een plaatsje op in de trein. Een toerist die het allemaal doodnormaal lijkt te vinden vraagt aan mij of elke trein in Nederland wifi heeft. Mijn antwoord dat dat alleen in de meeste Intercitystellen is maakt zijn vreugde er niet minder om. Hij laat duidelijk merken erg onder de indruk te zijn van de mogelijkheden die de Nederlandse treinen hem bieden. Zo zie je maar weer hoe verwend wij Nederlanders misschien wel niet zijn!

Als we door Amsterdam Centraal rollen, wijs ik hem erop dat hij zonder toeslag te hoeven betalen vanavond een extra speciale sightseeing van NS krijgt aangeboden. Met een enorme glimlach om zijn mond kijkt hij naar buiten. "This is not normal, right?" En inderdaad... Vlak voor Amersfoort wordt duidelijk dat de Bijsturing in Amersfoort heel erg volgens het principe 'als mijn straatje maar schoon is' werkt en ze heffen de, met 40 minuten vertraagde, Intercity naar Enschede op. We staan wat reizigers te woord die die beslissing niet kunnen begrijpen en leggen uit dat wij het ook niet snappen. Maar, wij gaan niet over die beslissing, dus leg je er maar bij neer.

De trein naar Zwolle blijkt achter ons aan gereden te hebben en heeft ook 25 minuten vertraging. Als die eenmaal binnen is, melden we ons wederom bij het personeel en rijden mee naar Zwolle. Groningen ga ik vandaag niet meer redden, een andere conducteur is voor mij naar Groningen gegaan om mijn trein terug ook mee te nemen. Tijdens deze dienst was ik meer reiziger dan conducteur...

De dag erna parkeer ik mijn auto op de personeelsparkeerplaats en ik bedenk me dat ik als eerste naar Kampen moet. Ik kijk ongemerkt naar de Kamperlijn en zie er tot mijn verbazing een locomotief staan. Terwijl ik een zeil over mijn auto trek, het schijnt vanavond en vannacht gigantisch te gaan vriezen, kijk ik nog een keer naar de loc. Verrek, er staan ook twee Buffels bij! Als ik dan nog een keer naar de locomotief kijk, zie ik het bord met de vermelding "Wegsleepdienst". Daar is dus iets niet goed gegaan. Als ik het zeil om mijn auto heb vastgemaakt en richting het station loop, komt de loc voorbij met daar aan vast geknoopt de twee DM'90. De stelletjes lopen helemaal leeg en ik zie Service&Veiligheid al bezig het voorste treinstel leeg te maken. Ik zie de bui al hangen... Van het voorste stel blijkt een remkabel te zijn geknapt, waardoor de trein met een vaste rem midden op de overweg tot stilstand is gekomen. En dat los je niet even in een paar minuten op...

Als ik me bij de rest van het personeel voeg, wordt het defecte stel leeggemaakt en afgesloten. "Je krijgt er maar één mee," weet de bijsturing me te melden, "en dat wordt nog wat, want de vorige twee ritten hebben door die problemen niet gereden." Drie ritten in één tweetje. Doe je ogen dicht en stel je wat Japanse praktijken voor en je ziet wat ik heb gezien toen ik met die trein naar Kampen ging. Toen ontstond er wat verwarring over welk spoor ons vertrekspoor zou zijn. De omroep had het over spoor 13. Wij vonden spoor 12 ook wel goed. "Je zult wel moeten," zei de machinist van de hulploc, "want ik moet zometeen naar de andere kant van het station om een trein van Arriva terug te halen, want ze zijn onder de bovenleiding vandaan gereden." Nadat we iedereen die mee wilde in het stelletje hadden gedrukt dat we mee zouden nemen zijn we vertrokken naar Kampen, waar ook nog wel wat animo voor mijn treintje was. Bij terugkomst in Zwolle was het stelletje dat op spoor 13 stond in de tussentijd netjes omgerangeerd naar spoor 12, zodat we meteen konden combineren en de twee stelletjes samen de rest van de gezamenlijke ritten uit konden voeren. Iedereen haalde in Zwolle zijn aansluitingen, dus viel het gelukkig allemaal mee.

Afgezien van hier en daar wat sneeuw heb ik verder geen vertragingen gehad of anderszins noemenswaardige problemen. Hooguit wat dronken jongens die zichzelf vooral heel erg grappig vonden, maar geen kaartje konden laten zien. "Ach, schrijf die boete maar." Het kon hen maar weinig schelen. En mij eerlijk gezegd ook niet...

Als de rest van de winter nou net zo verloopt, komen we er dit jaar goed van af. Maar ik denk dat er nog wel wat meer sneeuw gaat vallen. Met alle gevolgen van dien...

Mikos, Hoofdconducteur
___________________________________________________________________________
Verhalen in Vanaf de Werkvloer komen onder andere uit de Besloten Personeelsdelen voor OV-personeelsleden. Wil je ook (eventueel anoniem) bijdragen aan Vanaf de Werkvloer? Vertel dan je verhaal in de Besloten Personeelsdelen. Voor toegang vragen we je om een kopie of scan van je personeelspas in te sturen. Reageren op de bijdragen kan in het topic zelf.