In den lande

[OVE Redactie]

Als conducteur kom ik vrijwel overal in het land. Op een enkele lijn na is heel Nederland mijn werkpakket. Of zoals een busmaatschappij als slogan gebruikt: "Je ziet ons ook overal!" Met het dienstkaartje op zak begeleid ik treinen van hot naar her. Zo ben ik de ene dag in Leeuwarden, nog geen drie uur later op Schiphol en de volgende dag ergens in Rotterdam. Van Roosendaal tot Groningen, van Enkhuizen tot Eindhoven. En iedere plek heeft wel iets: Is het niet de omgeving, dan zijn het wel de mensen.

Vanaf 9 december gaat de nieuwe dienstregeling in en wordt de Hanzelijn geopend. Mijn werkpakket zal dan ook worden uitgebreid met de Hanzelijn, wat betekent dat ik vaker in Lelystad zal komen en door de reistijdverkorting kans maak vaker in de kop van Noord-Holland te werken. Meer Intercity's richting het westen, meer sprinters om te rijden en per saldo dus meer werk. Daar staat echter ook iets tegenover: De Emmerlijn gaat over naar Arriva. Dat is op zich wel zonde, want het is een enorm mooie lijn met veel afwisseling: Het ene moment rijd je dwars door het bos, vervolgens bestaat alles om je heen uit water als je tussen twee kanalen doorrijdt om daarna vergezichten te hebben die door niets worden gehinderd, hooguit wat bomen aan de horizon.

Aan de ene kant verliezen we iets, aan de andere kant winnen we wat. Of het er allemaal beter op wordt moet nog blijken, want we krijgen meer met dubbeldekkers te maken (die zijn funest voor de knieën van de conducteur!) en daarnaast staat de Flevolijn niet echt te boek als prettige lijn om te werken. Hoewel het de laatste jaren al vele malen beter is dan het ooit aan het begin van die lijn was.


Doordat je zo'n breed werkpakket hebt en op de gekste plaatsen in het land komt, maak je ook kans in de verstoringentombola terecht te komen. Bepaalde trajecten in het land zijn om de een of andere reden wat storingsgevoeliger dan andere. Zo is de Schipholtunnel de laatste tijd vrij vaak negatief in het nieuws vanwege rook- en brandmeldingen. Gek genoeg heb ik daar dan weer totaal geen last van gehad, ondanks dat ik toch af en toe wel op Schiphol kom met de trein.

De driehoek Apeldoorn-Zwolle-Zutphen is daarentegen ook niet helemaal betrouwbaar de laatste tijd. Zo had ik recent een dienst die vanwege werkzaamheden in elkaar was geflanst waardoor er wat langere tussentijden tussen de treinen ontstonden. Toen ik naar Deventer moest om daar voor langere tijd te wachten op mijn volgende trein en met de bijsturing belde of ik die pauze ook in Zwolle mocht houden, werd mij medegedeeld dat er een aanrijding tussen Amersfoort en Apeldoorn plaats had gevonden en ik vriendelijk werd verzocht naar Deventer te gaan, want ze zouden me daar hard nodig gaan hebben. Ik was nog niet in Deventer of ik werd al gebeld: Of ik meteen na aankomst de Intercity naar Enschede wilde rijden en daarna een trein naar Hengelo, want door die verstoring kwamen ze iemand tekort. Geen probleem. Maar toen ik mij meldde bij de machinist, zei hij heel droog: "Ik heb er al twee die meegaan, hoor..." Navraag leerde me dat de bijstuurder niet op had zitten letten en mij een leerlingendienst in mijn schoenen had geschoven. Een dienst voor een leerling met mentor, die mij verbaasd aankeken toen ik ze vroeg of ze naar Enschede gingen en dan met een tussentrein naar Hengelo. De bijstuurder verontschuldigde zich en ik kreeg tijd om iets te eten.

Op de afgesproken tijd, een half uur later, belde hij me weer op met het verzoek de eerstvolgende Intercity naar Apeldoorn te brengen, daar te keren en door te gaan naar Enschede. Zo gezegd, zo gedaan. In Apeldoorn heb ik de koersdisplays op de juiste bestemming gezet en het handjevol reizigers dat op het perron stond te woord gestaan over wat er aan de hand was en wat ze het beste konden doen om op hun bestemming te komen. Bij aankomst in Deventer stroomde het treinstel, niet meer dan een ICM-III, helemaal vol. Iedereen kon mee, maar prettig was het niet voor de reizigers. Via de omroep heb ik uitgelegd wat de oorzaak was van het haringen-in-een-ton concept dat we vandaag aan het uitvoeren waren. In Almelo kwam er een mevrouw op mij afgestapt, terwijl de trein langzaam leeg liep, met de mededeling dat ze ondanks dat ze een eerste klas kaartje had gekocht moest staan. Mijn reactie dat dat helaas wel eens gebeurd en ze het beste contact op kon nemen met de Klantenservice kwam me op een scheldkanonnade te staan. Ik kan me voorstellen dat die mevrouw niet heel blij was op dat moment, ik denk dat er maar weinig mensen echt blij waren met de situatie, maar om dan maar meteen te gaan schelden...

Met kunst- en vliegwerk heb ik daarna mijn eigen trein van Almelo naar Deventer kunnen rijden, waarna ik gelukkig op tijd naar huis kon. Maar ook dat is wel eens anders...

Ik was wederom in Deventer om daar mijn schaft te houden. Dat doe ik meestal bij de Procesleider Perron (PLP). Hij kan met zijn beeldschermen bijhouden welke treinen waar rijden, of ze op tijd zijn en zo niet, hoeveel ze dan te laat zijn. Ik moest weer richting Almelo en hoorde de PLP al met de treindienstleider praten over een sectiestoring bij Olst. Het voordeel van een verstoring is dat ze na verloop van tijd een keer zijn opgelost. Als je dan eerst nog de andere kant op moet geeft dat de mogelijkheid om je er (voorlopig nog) niet druk om te maken. Nadat ik uit Almelo terugkwam geglibberd (de machinist had de grootste moeite de SGM op een veilige manier van Almelo naar Deventer te rijden door de gladheid die werd veroorzaakt door de miezerregen die viel) en al op de Railpocket had bijgehouden hoe het er voor stond, begon ik me echter wel langzaamaan druk te maken. De verstoring zou de rest van de avond duren en alles richting Zwolle reed vertraagd. Ik zocht de PLP-ruimte weer op, waar eerder op de avond een mand met allerlei Twentse producten was achtergelaten door een reiziger die het niet mee naar huis wilde nemen. De aanwezige collega's waren lyrisch over het appeltjesbrood en onder het genot van wat Twentse kniepertjes kwamen we de tijd wel door. Toen mijn trein eenmaal 10 minuten vertraagd binnenkwam om mee naar Zwolle te gaan heb ik mij gemeld bij de twee collega's die al op de trein zaten. Na een paar minuten kwam de PLP op ons af. "Willen jullie de trein ook wel leegmaken en omroepen dat jullie worden opgeheven? We krijgen jullie nu niet richting Zwolle." Mijn Zwolse collega begon om te roepen en samen met de Groningse collega en het aanwezige Service&Veiligheidteam hebben we de trein leeggemaakt. Die werd daarna afgerangeerd, waarna ik mijn collega's voorstelde een plakje van het appeltjesbrood te eten in het verblijf.

De volgende trein naar Zwolle zou redelijk op tijd zijn en met het afscheid van onze collega's in het PLP-verblijf ("Nou, tot zometeen dan maar weer, hè!") in ons achterhoofd, liepen we naar de conductrice die al op de trein zat. Een hoop gejoel achter ons introduceerde het groepje voetbalsupporters dat al aardig wat achter de kiezen had. De aanwezige politie heeft ze een paar keer gemaand tot stilte en toen het wat rustiger was, besloot Service&Veiligheid met ons mee te gaan. Voor de zekerheid...

Het duurde even voor we konden vertrekken, want door de storing tussen Olst en Deventer moest er eerst nog een trein uit Olst komen. Aangezien dat stuk enkelsporig is, zit er niets anders op. Van de machinist begrepen we dat we door een seinstoring in combinatie met een overwegstoring met maximaal 40 naar Olst mochten rijden. Toen ik de machinist opzocht, reden we net langzaam op een rood sein af. Vanwege de storing had hij toestemming alle rode seinen op dat baanvak voorbij te rijden, maar het was voor mij een raar gezicht. Eenmaal in Olst stapte het groepje supporters uit, maar niet voor ze aan de noodrem hadden getrokken. Dat schijnt heel grappig te zijn. Maar onze machinist signaleerde het heel snel en met behulp van Service&Veiligheid en de collega's hadden we de trein heel snel weer vertrekgereed en konden we op normale snelheid verder.

Onderweg hadden diverse reizigers hun zorgen al geuit over het halen van de aansluitingen in Zwolle. Maar ook mijn eigen, laatste, trein naar huis zou op deze manier al vertrokken zijn. Een telefoontje naar de coördinator in Zwolle leverde me de informatie op voor de eerstvolgende aansluitingen én de belofte dat de trein naar Nijverdal nog even zou wachten. Dat kon ook moeilijk anders, want die was door de gladheid op de lijn een kwartier te laat. Iedereen heeft in Zwolle dus zijn of haar trein gehaald en ook ik kon gewoon met de trein naar huis. Een uur later dan gepland...

En soms kom je zoiets tegen middenin je dienst. Ik moest de Intercity naar Leeuwarden rijden, maar net voor aankomst van de trein in Zwolle werd er omgeroepen dat er door een aanrijding met persoon geen treinverkeer mogelijk was tussen Heerenveen en Leeuwarden. Dan zet ik meteen mijn 'informatiepet' op, pak de omroep en informeer de reizigers in de trein dat we tot Heerenveen rijden en reizigers met bestemming Leeuwarden en verder het beste via Groningen kunnen rijden. Middels portofooncontact heb ik geregeld dat de trein naar Groningen nog even op de overstappende reizigers voor Leeuwarden heeft gewacht, waarna wij richting Heerenveen zijn vertrokken. Daar ontstond nog wat verwarring tussen mijn machinist, de treindienstleider en de bijsturing, omdat de treindienstleider meteen het protocol erbij had gepakt en voorlas dat wij nu als stoptrein terug richting Zwolle zouden rijden. Mijn machinist en ik wisten echter nergens van en ook navraag bij de bijsturing leverde wat verwonderde vragen op. In samenspraak met de bijsturing zijn we toen maar als stoptrein gaan rijden, omdat er inderdaad in zulke gevallen als stoptrein gereden wordt. "Als er bussen rijden weet je nooit of die reizigers met de Intercity of de stoptrein willen reizen en aangezien ze al extra reistijd hebben gekregen, rijdt alles dan als stoptrein. Nu zijn jullie een van de eersten en rijden er nog helemaal geen bussen, maar doe dat toch maar." De belofte dat iedereen in Zwolle zijn overstap zou kunnen gaan halen overtuigde ons en dus hebben we -inderdaad voor geen enkele in- of uitstappende reiziger- extra stops gemaakt in Wolvega en Meppel. Maarja, het zekere voor het onzekere...

Ik kom dus overal in het land en op de een of andere manier kom ik alleen in de storingen terecht die heel dicht in de buurt van Zwolle zijn. Misschien maar goed ook, want als je aan de 'verkeerde' kant van een verstoring staat, zoals wij dat noemen, kon het nog wel eens heel lang gaan duren voor je een keer thuis bent... Gelukkig gaat het allemaal vaker goed en volgens plan dan dat het dat niet gaat. Alhoewel sommige reizigers me nog wel eens willen proberen te overtuigen dat het anders is...

Mikos, Hoofdconducteur
___________________________________________________________________________
Verhalen in Vanaf de Werkvloer komen onder andere uit de Besloten Personeelsdelen voor OV-personeelsleden. Wil je ook (eventueel anoniem) bijdragen aan Vanaf de Werkvloer? Vertel dan je verhaal in de Besloten Personeelsdelen. Voor toegang vragen we je om een kopie of scan van je personeelspas in te sturen. Reageren op de bijdragen kan in het topic zelf.