Reizigers

[OVE Redactie]

Ze zijn er in verschillende soorten en maten, verschillende klassen, diverse houdingen en ga zo maar door. Het woord reiziger is eigenlijk een verzamelnaam voor een enorm grote groep mensen die verder niet of nauwelijks tot één groep te vormen zijn.

Er zijn reizigers die voor vertrek van huis de hele reis hebben uitgestippeld. De een heeft het reisadvies volledig in zijn hoofd en weet precies hoe alles werkt. De ander heeft het reisadvies van de reisplanner uitgeprint en maakt de reis aan de hand daarvan. Ondanks dat het reisadvies bekeken is, zijn er ook altijd nog reizigers bij die graag bevestiging hebben dat het ook zo gaat als dat ze hebben opgezocht. Het liefst wijzen ze dan naar het uitgeprinte reisadvies en horen ze van het serviceverlenend personeel dat de print (nog) steeds klopt.

Er zijn ook reizigers die van toeten noch blazen weten en wel zien waar het schip strandt. Die stappen in de trein, volledig onvoorbereid, en hebben de ene keer wel een bestemming waar ze heen willen, de andere keer niet iets in het bijzonder. Hoe ze er komen maakt de een niet uit, de ander vindt dat wel een probleem ("Moet ik dan écht met een bus?" Ja, als er geen station in de buurt is...).

Afgezien van voorbereid of niet, zijn er ook nog de reizigers die zich netjes gedragen en diegenen die daar wat minder om geven. Dat verschilt van reizigers die ruim voor vertrek aanwezig zijn op het perron en vertrekgereed zijn zodra de trein komt voorgereden of al in de trein zitten als de trein op het vertrekstation zijn vertrektijd afwacht tot reizigers die echt op het allerlaatste moment nog aan komen zetten en met alle mogelijke moeite en soms met gevaar voor eigen leven de trein willen halen. Terwijl de deuren al sluiten er nog net even tussendoor proberen te glippen, want stel je voor dat je een kwartier of een half uur later op je bestemming aankomt. Dat dat soort situaties gevaarlijker uit kunnen pakken dan ze zelf kunnen vermoeden ontgaat die reizigers meestal. Maar niet alleen dat; het schopt vaak ook het hele proces van vertrek in de war. Zoals die meneer in Utrecht die tijdens het splitsen van de treinstellen zo nodig zijn buggy tussen de sluitende deuren moest drukken, waarna het hele proces van splitsen en vertrekken minuten werd vertraagd, omdat de deuren eerst weer ontgrendeld moesten worden, de buggy er tussenuit gehaald en er een nieuwe poging tot splitsen aan te pas moest komen. Als je zo'n man dan op zijn verantwoordelijkheid wijst en probeert duidelijk te maken dat kinderen in een buggy tussen de deuren niet echt heel bevorderlijk hoeven te zijn voor de gezondheid van het kind zelf, doen ze dat af als onzin. Maar ja, anders rijdt de trein weg, stel je voor...!

Mensen met voeten op de bank, want ja, die stoelen zijn toch niet van mij. Als ik dan vraag of ze het leuk zouden vinden dat ik mijn strontschoenen op hun broek zou leggen, kijken ze je vreemd aan. "Ach, dat was vijfentwintig jaar geleden exact hetzelfde", zei een machinist mij laatst. Wat dat betreft verandert er dus maar weinig.

Bagage op stoelen, midden in het gangpad, fietsen voor de vluchtdeur van de machinist ("Waar moet ik hem anders neerzetten?" Nou, wat dacht u van vol is vol?) of op het balkon naast de wc-deur zodat niemand naar de wc kan, laat staan naar het volgende rijtuig lopen... Standaard eerste klas gaan zitten als je ziet dat het vooraan druk is in de trein, maar nooit gezien hebt dat als je twee rijtuigen naar achteren doorloopt er zeeën van ruimte zijn en je languit kunt liggen. En maar vol blijven houden: "Maar de trein is vol, we zijn helemaal naar voren en helemaal naar achteren gelopen!" en als toetje: "Ik moet toch ergens zitten, ik ga toch niet staan?!" Stiltecoupés waar meer kabaal te horen is dan wanneer je door de glazen afscheiding loopt naar een gewone coupé, waar het echt volledig muisstil is... Reizigers met koptelefoons of oortjes die meer muziek naar de buitenwereld afspelen dan dat de reiziger zelf van de muziek meekrijgt.

Reizigers voorzien van een geldig vervoerbewijs en de verantwoordelijkheid dat ze het echt goed voor elkaar willen hebben. Reizigers die een kaartje hebben en er maar weinig om geven dat het ding totaal niet geldig is (want niet afgestempeld, niet ingecheckt, niet gekeken naar de geldigheidsdatum). Reizigers die doen alsof ze gek zijn (van jongelui die achteloos roepen het 'niet geweten' te hebben tot ouderen die het er maar achteloos op gooien dat je op 'onze leeftijd' toch niet meer alles kunt weten). Regels van kaartjes van bijvoorbeeld de Spoordeelweken (jawel, daar zijn ze weer!) nooit gelezen hebben (of doen alsof) en lekker alles met elkaar combineren tot ze voor een habbekrats kunnen reizen. Ik hoorde gisteren een verhaal over een reiziger die een kaartje voor zijn hond had gekocht en voor zichzelf maar een Meereiskaartje van de Spoordeelweken had afgestempeld...

Mensen die zeer schuldbewust zijn als je ze er uit zet om alsnog een kaartje te gaan kopen en een boete matst. Reizigers die zich nergens iets van aantrekken en al met hun paspoort klaar zitten als je komt controleren, omdat ze een Uitstel van Betaling willen. Reizigers die speciaal op het balkon gaan zitten omdat ze zich schamen dat ze geen vervoerbewijs hebben en nadat je ze er dan een uitgeschreven hebt de coupé in gaan om daar alsnog te gaan zitten. Reizigers die zonder vervoerbewijs eerste klas gaan zitten en er niks om geven dat je ze een uitstel schrijft, want ze betalen toch niet en zitten tóch eerste klas. Of dat handjevol mensen dat je eerst de huid vol scheldt omdat je het in je hoofd hebt gehaald om te gaan controleren en ze nu een boete uit gaat schrijven ("Ze controleren hier nooit!"). Of de gevallen die je aan Service&Veiligheid moet overdragen. Of nog erger: De regiopolitie...

Iedere dag weer, honderdduizend dingen die niet kloppen, evenzoveel vragen van mensen die graag iets willen weten of willen regelen, mensen die bij je klagen omdat iets niet goed geregeld is of naar je toe komen omdat hun bankpasje stuk is en ze geen kaartje hebben kunnen kopen...

Hoe je dat dan toch volhoudt? Die paar mensen die dankbaar zijn, complimenteus of gewoon vrolijk. Zoals die oudere dame afgelopen week die het niet kon laten te zeggen: "Wat heeft u een mooi uniform aan...!" Ik was ietwat overdonderd en vertelde haar dat we er allemaal zo bij lopen bij NS... "Oh, maar het staat u echt heel goed!" Dan maken al die andere, soms negatieve dingen even weinig meer uit.

Mikos, hoofdconducteur
___________________________________________________________________________
Verhalen in Vanaf de Werkvloer komen onder andere uit de Besloten Personeelsdelen voor OV-personeelsleden. Wil je ook (eventueel anoniem) bijdragen aan Vanaf de Werkvloer? Vertel dan je verhaal in de Besloten Personeelsdelen. Voor toegang vragen we je om een kopie of scan van je personeelspas in te sturen.

[hc Nm]

Mooi verhaal Mikos! Voor mij zit het 'volhouden' of het plezier in mijn werk juist in de uitdaging om de treinreis voor al die meer of minder ervaren reizigers zo vlot en aangenaam mogelijk te laten verlopen. Dat neemt niet weg dat complimenten de pareltjes van de dag zijn. Zoals die dame die me een keer op Gvc bedankte voor mijn glimlach, want die was onbetaalbaar. Waarop ik stiekem zat te wachten op de voice-over van Mastercard ;-)

[Denman83]

Voor mij als machinist vind ik het altijd weer mooi om te zien hoe de mensen reageren als ze voor het eerst de cabine eens mogen zien. Gisteren had ik dat bij een oudere man in Nieuw Amsterdam die voor nog maar z'n 2e keer in zijn leven met de trein ging en dus nog nooit een machinist gesproken had en al helemaal geen cabine van binnen gezien had. Ook kleine kinderen geef ik regelmatig de kans even binnen te kijken en op de stoel van "de meester" plaats te nemen. Vaak vallen ze helemaal stil maar die grote ogen spreken boekdelen. In beide gevallen zijn de reacties goud waard.