De eerste meters

[OVE Redactie]

Na een lange tijd in de schoolbanken te moeten zitten is er voor mij een nieuw hoofdstuk geopend met betrekking tot mijn opleiding als Machinist Volledig Bevoegd. Er mag begonnen worden met de stageperiode, het klinkt vreemd maar sinds de start van de nieuwe opleiding wordt er met stageperiodes gewerkt waarbij je met een bedrijf meeloopt; dit kan een goederenvervoerder, personenvervoerder of een spooraannemer zijn. Na mijn eigenlijke voorkeur voor een personenvervoerder, heb ik mijn gedachten veranderd om bij een spooraannemer te willen meelopen, om uiteindelijk toch voor een goederenvervoerder te kiezen, welgenoemd Captrain.

Zelf was ik niet heel bekend binnen de goederenwereld, ik kende wat namen van vervoerders zoals DB Schenker, ERS Railways, HUSA en Captrain - ik was daarom ook al snel blij met elke keuze die voor mij gemaakt werd. Het is dus Captrain geworden en ik werd afgelopen maandag verwelkomd op het kantoor van Captrain (wat volgens mij tegen het hoofdkantoor is van Captrain Nederland) voor een introductiegesprek. In het introductie gesprek werden de inhoudelijk dingen bekend gemaakt van de stageperiode, werd je ingedeeld in het rooster en mocht ik wat kleding mee naar huis nemen om uiteindelijk de volgende werkdag al te beginnen.

Het is dinsdag en mijn wekker gaat om 04:00 af, ik wilde namelijk wel op tijd zijn en gaf mijzelf daarom een flinke tijd om mijzelf gereed te maken en mij naar de werkvloer te verplaatsen. Om 06:00 moest ik er zijn en wegens het ontbreken van mijn eigen auto en het nog niet rijden van openbaar vervoer, heb ik mijn OV-chipkaart omgeruild met mijn moeder in ruil voor haar scooter (ja, soms moet het heel creatief). Tot mijn geluk was dit ding een stuk sneller als dat ik had verwacht en was ik om 05:30 al aanwezig.
Ik loop het gebouw in, de trap op, meld mij in het kantoor en pak rustig een TSB en kijk eventjes door of er wat boeiends in staat (want ik had namelijk geen idee waar ik die dag heen ging). Ik neem een lekkere kop warme chocolademelk (nee, ik lust geen koffie) en wacht rustig op mijn gemak op mijn mentormachinist die ik alleen van naam kende en nog niet had gezien. Om 05:45 kwam hij binnenlopen en had ik gelijk al het idee dat het goed zat, mijn mentor is een hele relaxte gozer die uitstraalt dat hij je graag wilt helpen.

Na een half uurtje gezeten te hebben, beetje kennis gemaakt te hebben met andere binnenstromende machinisten en rond te kijken in het gebouw, kregen wij onze eerste - zeer leuke - klus, een losse loc van de Waalhaven Zuid naar Emmerich brengen. We lopen naar het emplacement, pakken een V100 om de BR186 naar de Kijfhoek te slepen (dit omdat de BR186 vanwege softwareproblemen niet over de havenlijn en Betuweroute mag), de V100 daar achter te laten en daarna buitenom via Breda naar Emmerich te rijden.
Terwijl mijn machinist de trein aan het gereedmaken was, ben ik gaan zitten op de andere stoel (bij de niet-actieve stuurtafel). Mijn mentormachinist vond dit alleen geen goed idee een plaatste mij gelijk achter de stuurtafel, ja de stuurtafel die eindelijk eens reageert op wat jij wilt. Na een kleine uitleg te hebben gehad en het sein veilig te zien komen mochten wij vertrekken richting de Kijfhoek, het begon heel voorzichtig maar kwam er later achter dat er best wat meer pit in gegooid mag worden en dus schakel ik met begeleiding nog iets op. Tijdens het rijden kom ik erachter dat ook al weet je dat je een Dodeman hebt, je dat ding 100.000 keer vergeet en net op tijd nog het pedaal indrukt. Eenmaal aangekomen op de Kijfhoek, hebben we de V100 afgekoppeld en zijn weer verder gegaan met de BR186.

Het eerste stuk tot Breda, heeft mijn mentor zelf gereden; je zit namelijk niet dagelijks op een losse loc en hij vond dit zelf ook aardig leuk, dus nam hij ook zijn kans. In Breda moesten we eventjes wachten op een ICMm naar Zwolle en konden we hier dus makkelijk wisselen. Ik ga zitten en bekijk de stuurtafel eens en zoek op wat ik nodig heb om fatsoenlijk te kunnen rijden. Terwijl ik dacht dat ik de Dodeman te pakken had, kom ik erachter dat de tyfoon ook goed functioneert, het is toch wel handig als je het dodemanspedaal gebruikt in plaats van de tyfoon (1 ding scheelt, heel station Breda was weer alert).

Het sein komt veilig en ik rijd de trein weg, op dat moment realiseer ik mij hoe hard ik hiervoor gewerkt heb. Een jongensdroom die al 13 jaar lang roept komt uit, een geweldig gevoel en de glimlach staat permanent op mijn gezicht. Afgezien van de Dodeman die net op tijd wordt ingedrukt, lijkt alles vlotjes te gaan; maar wat verwacht je als je alleen maar P-seinen voor je ziet die veilig staan. Aankomend in Tilburg, zien we buiten het perron het seinbeeld "geel 8" (corrigeer mij als dit op Tilburg onmogelijk is, ik probeer het mij zo goed mogelijk te herinneren). Mijn eerste seinbeeld dat eigenlijk wat van mij vraagt, ik probeer mijn trein op de ED-rem te remmen en kom erachter dat dit wel heel snel gaat, de 80 km/h die maximaal gereden mocht worden was uiteindelijk 30 km/h. We rijden verder naar 's Hertogenbosch en dat ging zonder grote problemen.
Bijna in 's Hertogenbosch heb ik een geel seintje bij de aansluiting Vught, ik kom aan met een snelheid rond de 100 km/h en zie het seintje staan. Ik remde alleen vrij laat en met de ED-rem alleen, dit ging niet helemaal goed en ik had niet op tijd mijn snelheid doelsnelheid gehaald en de ATB-bellen gingen tekeer, terwijl ik door het corrigeren van mijn snelheid ook nog eens de Dodeman weer vergat, stonden we uiteindelijk in de wissels stil met een snelremming. Het eerste "stressmomentje" waar je realiseert dat je nog een flinke weg te gaan heb, maar uiteindelijk wel een flink rood hoofd in de cabine. We rijden verder naar 's Hertogenbosch en vervolgen onze weg via Oss naar Nijmegen, Arnhem en Emmerich. Ik heb zelf gereden tot Nijmegen zonder enige problemen eigenlijk omdat we alleen maar groene P-seinen tegen kwamen (uitzondering Oss en Ravenstein).

Daarna nog een stukje in Duitsland gezien en terug met de auto gereden naar de Waalhaven. Het was een psychologisch zwaar dagje, maar wel een heel erg leerzaam dagje.

Broodtrommel, machinist in opleiding.
___________________________________________________________________________
Verhalen in Vanaf de Werkvloer komen onder andere uit de Besloten Personeelsdelen voor OV-personeelsleden. Wil je ook (eventueel anoniem) bijdragen aan Vanaf de Werkvloer? Vertel dan je verhaal in de Besloten Personeelsdelen. Voor toegang vragen we je om een kopie of scan van je personeelspas in te sturen.